Kirkjuritið - 01.11.1968, Page 28

442
KIRKJURITIÐ
síðasta sjálfstæða Zulukonunginn, Cetsliwayo. Englendingar
settu lionum ótæka úrslitakosti í desember 1878. Norski bisk'
upinn Scbreuder og enski biskupinn Colenos (fyrr kristniboð'
ar), vöruðu konunginn eindregið við að leggja út í stríð við
Englendinga, af því að það myndi þýða niðurlag ríkisit1®-
Cetshwayo var sjálfur ekki kristinn en liann bar traust ti*
sumra kristniboða, einkum binna tveggja fyrrnefndu. Hann
kallaði saman ráðstefnu Zuluböfðingja og skýrði þeim frá þv|
að hann hyggðist ganga að afarkostum Englendinga. Þá nitel*1
einn höfðinginn Mkbosana: „Englendingum verða ekki af'
lientar lijarðir Zulumanna, fyrr en allir liermenn þeirra erii
fallnir“ og bann skaut spjóti sínu í jörðina til merkis uni að
bann óskaði að lagt væri til orrustu.
Konungurinn svaraði: „Ég mun berjast einn dag, svo er er
dauður og allir mínir erfiðleikar úr sögunni. “ En konungurinn
lifði, liins vegar var Mkliosana einn þeirra sem fyrstir féH11*
Jjegar til orrustu dró.
Afi minn tók seinna kristna trú og jiegar bann bernid’
konungi frá því, sagði Cetshwayo: „Hver vildi ekki vera kris*'
inn en Jiað er tvennt sem ég ekki fæ samrímt. Fyrst þessir
menn tala um Guð sannleikans, livers vegna skjóta þeir þa ‘l
Jijóð mína? Ég bið jiér blessunar, en livítir menn drápu Zidn'
konginn.“
Það hefur komið upp úr kafinu við rannsókn fornra skjídJ
að allir trúboðarnir að þeim tveim fyrrnefndu undanskildiH11
réðu Englendingum til að ganga á milli bols og liöfuðs á Zul'1
monnum.
— Hvernig lítur þú á samband ríkis og kirkju?
— Kirkjan á að vera samvizka stjórnarinnar og liabla J"1
fram við liana, að stjórnin eigi að vera Jijónn þjóðarinnar ei'
ekki lierra hennar og drottnari. Kirkjan á svo af sinni l'álf"
að lilýða stjórninni í öllu — nema því sem gengur í berbogr
við vilja Guðs — og biðja fyrir henni.
— Talar Jjú nú á vegum allra Zulumanna?
—- Zulumönnum er Ijóst að lífernið á að vera í santrsEiU1
við trú Jjeirra. Það var þeim líka áður ljóst. FornmeMiiUr
Zulumanna mótaðist af dýrkun forfeðranna. Heimilisaginn var
ekki aðeins tengdur föðurnum lieldur látnum forfeðruni, sel’'
alltaf voru til staðar og sáu allt. Allt valt á að liegða sér a