Kirkjuritið - 01.04.1973, Qupperneq 86

21. Kœmist nú einhver að því, að
fiskur vekti meiri mótþróa í holdinu
en egg eða kjöt, œtti hann að eta
kjöt og ekki fisk. Reyndist það ein-
hverjum hinn veginn, að höfuðið yrði
tómt og skrítið eða holið eða maginn
sýktist af föstunni eða hann hefði
hennar ekki þörf til þess að deyða
tregðu holdsins, œtti hann að lóta
föstuna eiga sig alveg og eta, sofa
og vera iðjulaus eins mikið og hon-
um er nauðsynlegt vegna heilsunnar
ón tillits til þess, hvort það er gagn-
stœtt boði kirkjunnar eða lögum
munkareglu eða stéttar. Því að ekkert
boð kirkju, engin lög neinnar munka-
reglu geta sett föstu, vökur og erfiði
ofar né gengið lengra í því en að það
dugi til að sefa eða deyða holdið og
fýsn þess. Sé gengið fram hjó þessu
markmiði og lengra gengið um föstu
og fœðu, svefn og vöku en holdið þol-
ir eða nauðsynlegt er til deyðingar
holdsins, svo að eðlið og höfuðið bíði
tjón af, þó gjöri sér enginn í hugar-
lund, að hann hafi unnið gott verk,
eða afsaki sig með boði kirkjunnar
eða lögum einhverrar munkareglu.
Hann verður ólitinn eins og só, sem
hefur stofnað sér í hóska, og er orð.
inn morðingi sjólfs sín að svo miklu
leyti, sem það er ó hans valdi. Því að
líkaminn er ekki gefinn til þess, að
eðlilegt líf hans sé deytt, heldur skal
aðeins deyða óstýrlœti hans, nema ó-
stýrlœtið vceri svo mikið að ekki yrði
nœg mótstaða veitt ón tjóns og skaða
ó eðlilegu lífi. Því að við iðkun föstu,
vöku erfiðis ber ekki að horfa á verk-
in í sjálfu sér, ekki á dagana, ekki á
magnið (fjöldann), ekki á fœðuna,
heldur aðeins á hinn hróðuga og
státna Adam, til þess að honum verði
meinað fýsnarinnar.
22. Af þessu má marka, hve vitur-
lega eða óviturlega sumar konur
breyta, þegar þcer eru þungaðar, og
hvernig á að fara með sjúklinga. Því
að hinar óvitru fasta svo mjög, að
þœr stofna afkvcemum sínum og
sjálfum sér í hœttu fremur en að fasta
ekki með öðrum. Þœr gjöra sér sam-
vizku, þar sem óþarft er, og þar sem
þörf er, gjöra þcer það ekki. Allt er
þetta prédikurunum að kenna, því að
mikið er talað um föstu, en aldrei
bent á rétta notkun hennar, hóf, ár-
angur, orsök og markmið. Þannig œtti
að láta sjúklinga eta og drekka allo
daga það, sem þeir vilja. í stuttu
máli: þar sem óstýrlœti holdsins linn-
ir, þar er lokið allri ástceðu til föstu,
vöku og erfiðis, til að eta eitt eður
annað, og er ekkert boðorð framar,
sem bindi. Hins vegar ber að vaka
yfir því, að ekki spretti upp af þessn
frelsi hirðuleysi og leti í því að deyðc
óstýrlceti holdsins. Því að hinn þrjóski
Adam er lcevís í því að leita sér frels-
is og bera fyrir sig tjón á líkama eðd
höfði (vitsmunum). Þannig grípa sunri-
ir fram i og segja, að hvorki sé nauð-
synlegt né fyrirskipað að beita s|9
hörðu. Vilja þeir eta þetta og hi^
feimnislaust, rétt eins og þeir hefðu
iðkað föstu langan tíma, þótt þeir h
aldrei reynt það. Eigi að síður ber osS
að varast að hneyksla þá, sem skorÞr
skilning og telja það mikla
ekki fastað og etið á þeirra
frceða þá með góðu og ekki fyrirlí^
þá með frekju eða storka þeim me
því að eta þetta eða hitt, heldur
benda á orsökina til þess, að það se
synd, 5
vísu. Sko
84