Kirkjuritið - 01.04.1974, Side 9

DR. SIGURBJÖRN EINARSSON, biskup:
Quð vors lands
Prédikun biskups í Dómkirkjunni ó nýársdag 1974.
Drottinn, þú hefur verið oss athvarf
frá kyni til kyns.
Aður en fjöllin fœddust og jörðin og
heimurinn urðu til,
frá eilífð til eilífðar ert þú, ó Guð.
u lœtur manninn hverfa aftur til
duftsins
°9 segir; Hverfið aftur, þér mannanna
börn.
^v‘ að þúsund ár eru í þínum augum
sem dagurinn í gœr,
Pe9ar hann er liðinn,
ia', eins og nœturvaka.
að vér hverfum fyrir reiði þinni,
skelfumst fyrir brœði þinni,
u hefur sett misgjörðir vorar fyrir
augu þér,
V°rar huldu syndir fyrir Ijós auglitis
þíns.
a*nn °ss að telja daga vora,
0 vér megum öðlast vitu.rt hjarta.
Ta oss að morgni með miskunn
að -þÍnni'
vér megum fagna og gleðjast alla
áa9a vora.
Lát dáðir þínar birtast þjónum þínum
og dýrð þína börnum þeirra.
Hylli Drottins, Guðs vors, sé yfir oss,
styrk þú verk handa vorra. (Sálm. 90)
I.
Nýtt ár hefur heilsað og þegar
þokazt fyrstu fetin fram. Ein aldan
enn að rísa af tímans djúpi en önnur
hvarf í nótt.
Þennan nýjársdag, eins og aðra,
er sungið í kirkjunni stef úr einum af
sálmum Biblíunnar, upphaf hans.
Sjálfsagt hafa allir tekið eftir því, að
ég las nú sömu orð og nokkur fleiri
úr þessum sálmi. Hann heitir í Biblí-
unni „Bœn guðsmannsins Móse".
Þjóðin, Israel, heyrði hann tala í þess-
um orðum, Móse, leiðtogann og spá-
manninn, sem var henni hið órœka
vitni þess, að Guð lifir og starfar,
leiðir og verndar, agar, dœmir og
sýknar og stýrir sögunni fram að settu
marki. Hún mátti minnast þess sú
þjóð, hvernig Guð hafði miskunnað
7