Kirkjuritið - 01.04.1974, Qupperneq 12

III.
Nú heilsar ár, sem markar áfanga á
braut þessarar þjóðar. Islands þúsund
ár hafa bœft við sig einni öld, Syng
Drottni þökk, vor þjóð. Vér lofum,
Drottinn, þitt heilaga nafn.
Sú lofgjörð, sem lyftist til himins á
vœngjum þjóðsöngsins fyrir 100 árum
og snart svo djúpt strengina í barmi
þeirra, sem þá voru hér í þessari
kirkju, hún skal hljóma frá brjóstum
Islands einnig í dag og í ár.
,,Ó, Guð vors lands" varð ekki þjóð-
söngur þegar í stað. En nú er svo. Sú
lofgjörð hefur orðið þjóðsöngur með
vaxandi tökum á liðnu aldarskeiði.
Og nú er hann orðinn óbifanlega
fastur í sessi. Hann hefur helgað svo
marga hátíð, svo marga blessaða
stund, sem vor þúsund ára þjóð hefur
fengið að lifa á þessari 11. öld sögu
sinnar.
Engin öld hefur fœrt þjóðinni fleiri
ráðningar góðra drauma. Þeir draum-
ar voru löngum duldir og þrúgaðir af
þyngslum harðra kjara og þröngra
kosta. Þeir urðu virkir í vökuvitund
þeirra manna, sem fyrstir eygðu nýj-
an dag í nánd. Og þeir hafa rœtzt
ríkulegar en nokkur hefði dirfzt að
vona fyrir 100 árum. Því skal hún
kvödd í þökk, íslands 1 1. öld, um leið
og vér heilsum einu af árum íslands.
Það voru fátœkleg föng til hátíða-
brigða fyrir 100 árum. Þjóðin hafði
ekki auðgazt að veraldarmunum á
þúsund ára för. En það afmœlisár varð
heillaár í sögu þjóðarinnar. Ekki svo
mjög vegna þess, að það markaði
nokkurskil í stjórnarfarslegu tilliti, Þau
skil urðu minni en íslenzk forusta von-
aði og vildi, þó engan veginn ómerk.
Það varð heillaár fyrir þá sök, að þjóð-
in hafði giptu til þess að minnast sér
til ábata, lúta undri sögu sinnar í
þakklátri auðmýkt. En þakklœtið
glœðir traustið og styrkir von og
djörfung. Gleyminn hugur og þakk-
arlaus gagnvart hinu liðna sér aldrei
annað í kringum sig né framundan
en skugga eða hillingar. Þúsund ára
minning byggðar á íslandi jók þjóð-
inni hugmóð. Hún glœddi þá neista,
sem duldust undir felhellu, og þaðan
féll skin yfir þann áfanga, sem fram-
undan var hið nœsta og var um margt
örðugur, seigþungur og lýjandi bratti.
IV.
Hvað verður um þetta ár, sem ver
heilsum í dag? Verður það heiHabr?
Því verður ekki svarað nú. En um þ°ð
verður spurt seinna. Og svarið verður
rakið til vor, sem fáum að fylgja þessu
ári á vegi aldanna. Þeir, sem síðar
koma, munu spyrja, þeir munu hlusta
eftir fótataki, eftir hjartslœtti, þeir
munu skyggnast um í slóðinni °9
skoða förin og rekja þá þrœði, sem
spunnir kunna að verða úr viðbrögð-
um, hugsun og atferli landsmanna
þetta ár. Vér munum ekki dyljast aug-
um framtíðar. Enginn (slendingur
kemst hjá því að skila sínum dráttum
í þá mynd af þjóðinni sinni, sem þetta
ár mun leggja fram fyrir íslenzk augu
framtíðar. Verður sú mynd til upp'
örfunar, styrktar, vakningar í nœstu
kynslóð? Skilur þetta ár eitthvað eftit'
sem styrkir holla sjálfsvitund og sjálfs
virðingu með þjóðinni?
Það liggur þegar fyrir, að almennt
hafa menn talið það fyrirsjáanleg0
10