Kirkjuritið - 01.04.1974, Síða 14

til. Hann verður, þótt fjöllin hrynji og
jörðin splundrist og allar sólir slokkni.
Hann talaði löngu fyrr en mœlt var ó
íslenzka tungu. Hann mun tala, þegar
hver tunga er þögnuð.
Guð vors lands er Guð ísraels, só,
sem gjörði Móse vegu sína kunna og
ísraelsbörnum stórvirki sín (Sólm. 103),
Guð hinna tiu boðorða, Fjallrœðunn-
ar, krossins, póskanna, allra landa,
allra heima faðir, skapari himins og
jarðar, dómari alls holds. Hann hefur
vitjað vor, verið með oss. Hann er vor
af því að hann hefur gefizt oss í Jesú
Kristi, birt oss sitt heilaga nafn, gefið
oss sitt heilaga orð, lótið bjarma ríkis
síns lýsa yfir vegu þjóðarinnar í þús-
und ór.
Heilsum nýju óri í nafni hans. Lifum
þetta ór fyrir augliti hans. Hin forna
bœn, sem helgaði hótíð feðranna fyrir
hundrað órum og vor dýri þjóðsöngur
er bergmól af, hún skyldi vera bœn
íslenzkra manna þetta ór, orð hennar
og andi skyldi vera í hug og hjarta
þeirra, sem vilja stuðla að því, að ór-
ið verið heillaór. Og þó fyrst er
þökk vor heil og bœnin sönn, er vér
viljum horfast í augu við syndir vorar
í Ijósi Guðs: Þú hefur sett misgjörðir
vorar fyrir augu þér, Drottinn, og vér
hverfum fyrir reiði þinni. Jó, það er
bókstaflega satt. Só, sem hafnar Guði
sínum, hver, sem gengur í berhögg
við hann, só fœrist meira ! fang en
hann rœður við. Só glatar sér, er snýst
gegn Guði. Sú þjóð, sem rœktar ill-
gresi guðleysisins og geldur þannig
Guði sínum örlœti hans og velgjörðir
í ytri efnum, mun verða að vakna upp
við þá staðreynd, að vegur óguðlegra
endar í vegleysu. Orð þjóðsöngsins eru
gild: Vér deyjum, ef þú ert ei Ijós það
og líf, sem að lyftir oss duftinu fra-
Mœtti sú játning verða oss sönn 1
reynd, íslendingum. Lands vors Guð
er lífið, Jesús er vegurinn, sannleikur-
inn og lífið.
Munum það á minningaári. Verði
afturhvarf til lífs í landi hér. Komi bati
í landið, komi vakning.
Kom, Jesú Kristi trú,
kom, kom og í oss bú.
Kom, sterki kcerleikskraftur,
þú kveikir dáið aftur.
Ein trú, eitt Ijós, einn andi
í einu fósturlandi.
12