Kirkjuritið - 01.04.1974, Qupperneq 26

varð gegn vilja sínum að fara í ferða-
lag, sem varð raunar upphaf að
mennfabraut hans. — Ég má ekki
lengja mál mitt með því að rekja sög-
una um það, hvernig predikunin, sem
samin var í Refasveit i Húnavatns-
sýslu, varð löngu seinna til þess að
greiða götur austur í Skagafirði, —
halda menntabrautinni opinni. — Æv-
intýri lík er sagan af árœði piltsins,
sem fór einn og óstuddur, — pen-
ingalaus og allslaus suður til Reykja-
víkur, varð að gista milli leiða í kirkju-
garðinum, en stóðst þó próf og allar
raunir með Guðs hjálp. — Umkomu-
lausari né fátœkari latínuskólapiltur
hefur þó tœpast verið á íslandi fyrr
né síðar en Friðrik Friðriksson, ný-
sveinn, í október 1886. —
Styttra en til Fœreyja
Skólaárin urðu örðug eins og bernsk-
an, þótt margt vceri einnig fagurt og
bjart. Þú manst efalaust, að eitt sinn,
er þyngst var fyrir fœti, tók piltur sér
far með skipi af landi brott. Hann
sagði bekkjarbróður sínum, aðspurð-
ur, að hann œtlaði lengra en til Vest-
mannaeyja og styttra en til Fœreyja".
— En það var á leiðinni milli lands
og Vestmannaeyja, sem Guð tók í
taumana. — Ógcefusamur afbrota-
maður, sem var að flýja land, opnaði
hug sinn fyrir piltinum, og hann sá
eigin ógœfu sína og syndir í Ijósi
Guðs. — Hann hœtti við að varpa
sér í úthafið, þótt hann œtti ekki fyrir
ferðakostnaði alla leið til Fœreyja.
En góðir menn lögðu honum lið. í
Fœreyjum varð hann því eftir af skip-
inu, einn og allslaus. Fyrir undarleg
atvik, sem Guð stýrði, barst hann inn
á samkomu og heyrði skozkan mann
predika út af 55. kap. Jesaja. — I
þann kafla hafði hann raunar sjálfur
sótt sinn predikunartexta á ferming-
araldri, en ekki sömu orð. Textinn var
úr byrjun kaflans að þessu sinni:
„Heyrið allir þér, sem þyrstir eruð,
komið hingað til vatnsins ..." Á því
kvöldi gerðu þeir sáttmála sín á milli/
Friðrik Friðriksson og Drottinn á himn-
um.
Alvisius frá Gonzaga
Ekki skal rekja þau undarlegu œvin-
týri, er gerðust á námsárum í Kaup-
mannahöfn, — og þó: Friðrik Frið-
riksson, stúdent, hóf að nema lœknis-
frœði. Hann var trúaður, en hann
sökkti sér í gleði stúdentalífsins og
fagrar bókmenntir, unz enn var tekið
í taumana. — Að því sinni notaði
Guð 13 eða 14 matarkort til þess að
breyta stefnunni. — Friðrik fékk þessi^
kort að gjöf og fór þá að snœða 1
matstofu KFUM, þótt honum gcetist
ekki að því i fyrstu. — Þannig var
upphafið að kynnum hans af þv' ^e'
lagi. — Um sömu mundir dreymdi
hann undarlegan draum. — Honum
þótti sem hann œtti í fangbrögðum
við hinn vonda sjálfan, en Jesúnaff
varð honum til hjálpar, og unga'
maður, Alvisius að nafni, birtist hon-
um. Ekki vissi Friðrik, hver sá maður
var, fyrr en hann sá mynd hans
borna í kaþólskri prósessíu. ■— Hinn
heilagi Alvisius frá Gonzaga er dýr
lingur ceskulýðsins hjá rómverskum
mönnum.
Smám saman uxu kynnin vl
24