Kirkjuritið - 01.04.1974, Blaðsíða 30

Sunnudag 10. marz
I dag er sunnudagur 10. marz. —
Fyrir sextíu og tveim árum réttum, 10.
marz 1912, var einnig sunnudagur í
Hafnarfirði. Eins og áður er getið hélt
séra Friðrik fundina hér á mánudög-
um, en svo undarlega vill nú til, að
sunnudaginn 10. marz 1912 er hald-
inn aukafundur í félaginu. Hann hefst
stundarfjórðungi fyrir kl. 10 að
morgni. Þá koma báðar deildir saman
og halda fylktu liði til kirkju að Görð-
um á Álftanesi. — Séra Janus Jóns-
son, fyrrverandi prófastur, predikar.
,,Hann talaði um það, að vér vœrum
Guðs œttar," segir séra Friðrik. ,,Dá-
góð rœða, en nokkuð fyrir ofan höfuð
drengjanna." Ennfremur segir orðrétt:
„Eftir messu gengu allir í prósessíu út
í kirkjugarð og skipuðu sér í hring um
gröf Olafs sáluga Flygenrings og tal-
aði Fr. Fr. þar nokkur orð og lagði í
félags nafni krans á leiðið. Var það
hátíðleg stund og margir viknuðu.
Síðan var sungið: „Trúr skaltu vera"
og ,,Þú œskuskari á íslands strönd".
í þessari för voru 112. —
Aldrei mœtzt í síðasta sinni —"
Nú mun mál að linni, þótt hafi ég
margt í huga, er ég vildi segja um
séra Friðrik og starf hans. En af of
miklu er að taka. — Allt líf hans
varð mikil og óvenjuleg saga, — að
vísu krök af smáum atvikum, en oft-
ast urðu þau skemmtileg í munni
hans og endurminning. — Þar varð
allt að œvintýrum. Það má nefna til
dœmis, að hann fer vestur um haf á
fimmtugsaldri. Þar reksf hann á gaml-
an karl, sem hafði gert hann frá sér
28
af myrkfœlni, þegar hann var smá-
angi norður í Eyjafirði. — Um sömu
mundir kemst hann á slóðir trúarhetj-
unnar, séra Jóns Bjarnasonar, þar
vestra, — síðustu daga og vikur, sem
séra Jón lifir, — verður aðstoðarmað-
ur hans og samþjónn. Þegar þeir
kveðjast síðast og vita báðir, að
dauðinn er á nœsta leyti, segir séra
Jón: „Aldrei mcetzt í síðsta sinni sann-
ir vinir Jesú fá." —
Máttugur er Guð að gefa
Að endingu fáein orð úr rœðunni til
foreldra í Hafnarfirði 1. febr. 1912:
„Ég þakka alla þá velvild, sem ég
hef mœtt hjá svo mörgum í þessum
bœ og bið Guð að blessa yður öll
með því mest, að þér fáið blessun og
gleði af yðar uppvaxandi sonum.
Og ég bið um velvild yðar framvegis
og umburðarlyndi, ef svo ber til, sem
líklega verður, að ávextirnir af félags-
lífinu verði minni en œskilegt vcen;
Ég bið yður að muna það, að allt hja
oss er í byrjun og œsku og veikleika.
Oss vantar ennþá margt og mikið, Þ
þess að félagið geti haft þau áhri ,
sem það á að hafa. Oss vantar hús,
þar sem geti verið eins og anna
heimili hinna ungu, oss vantar bóka
safn, og svo margt fleira. En máttug,
ur er Guð að gefa oss allt þetta a
slnum tíma, og þangað til gleðjumst
vér yfir því, sem vér höfum og reyn
um í nœgjusemi að gjöra oss það a
sem mestu gagni."------------
Flutt í Hafnarfirði 10. marz 1974.
G. Ól. Ól.