Kirkjuritið - 01.04.1974, Qupperneq 54

í garði Vigelands.
Kirkja, en ekki til sýnis
Enn er Rauður knúinn. Þó skal ekki
rekja skeið hans allt né segja frá án-
ingum. Margur lesandi mun þekkja
ásana umhverfis Osló, ellegar garð-
ana frœgu, Frognergarð og Vige-
landsgarð með myndum Vigelands.
Þess skal getið lítillega, að undir
kvöld var komið í kirkjur tvœr, báðar
merkilegar og ólíkar þó. Standa báð-
ar á nesi því, er Norðmenn nefna
Bygdoy. Önnur þeirra er svokölluð
sjómannakirkja. Reyndar er hún ekki
til sýnis, en tveim prestum frá íslandi
þykir sjálfsagt að taka af gestrisni.
Sjómannapresturinn er fjarri, en að-
stoðarmaður hans, ungur maður, er
hinn alúðlegasti og leiðir gestina um
húsið allt.
Hér er ekki einungis kirkja í venju-
legri merking orðsins, heldur mœtti
allt eins nefna hús þetta sjómanna-
stofu eða heimili. Kirkjan sjálf er í
frekar smáum loftsal, látlaus, en
virðuleg og hlýleg. Að öðru leyti er
húsið vistlegt, íburðarlaust, en keim-
ur þess dálítið sterkur, — karlmann-
legur. Þar er margt, sem minnir o
sjómennsku. Sjáanlega er til þess cetl-
azt, að sjómenn eigi þar athvarf \
landlegum og uni þar sem bezt. I
sal á neðri hœð sitja nokkrir korn-
ungir sjóliðar og horfa á kvikmynd-
Áföst þeim sal er borðstofa með
gömlum og viðamiklum húsgögnum-
Úr þeirri stofu má ganga beint út 1
sólskinið á garðstéttinni. Þar er fe9
52