Kirkjuritið - 01.06.1974, Qupperneq 7

DR- SIGURBJÖRN EINARSSON, BISKUP:
Hð upphafi prestastefnu 1974
A ÞióShátíSarári
Verið velkomnir, góðir brœður, til
Prestastefnu á þjóðhátíðarári. Á slíku
ari er mörg tilbreytni áformuð og þeg-
ar orðin. En fyrst og fremst gengur
lífið
sinn gang, eins og endranœr,
störfin, skyldur og tilbrigði dœgr-
Qnna, helgj og rúmhelgi, sáning og
uPpskera, dagur og nótt. Og eins og
°nnur ár koma prestar saman á þess-
Urn arstíma, um jónsmessuleytið. Sú
Sarnkoma á fornar rœtur. Engir mann-
undir eiga lengri samfellda sögu að
a nema Alþingi. Og hún ber frá
n°rnu fari jöfnum höndum íslenzkf
na n °9 grísk-latneskt, prestastefna
synodus. íslenzka heitið er eitt
'tni meðal margra um það, að feð-
r 'rkjunnar á íslandi voru orðasmið-
þei^°^'r' ^ frá ^'nU anc'ar
^ rrar alþjóðlegu menningar, sem
^arst með kirkjunni hingað til lands.
fv lnuicer®ir voru þeir menn, sem
rstir rituðu íslenzkt mál, klerkar
ge°^U r^malið, þegar þeir hófu að
q rq ^ýðingar helgar úr latínumáli.
þ^a tUnqan er tœr eins og döggin,
fór
Prestu
9°r þejr fesfa f,ana £ s|<inn Enn
enginn fram úr þessum óþekktu
m um tök á íslenzku máli.
fyrsta
argangi Kirkjublaðsins 1891
fœr ritstjórinn, Þórhallur Bjarnarson,
ákúrur frá presti einum ónafngreind-
um fyrir málfar sitt. Þórhallur svarar:
,,Þú minnist á málið. Ekki vil ég vís-
vitandi spilla því. Ég mcetti það ekki
föður míns vegna, sem með vaxandi
árum varð œ vandlátari málsins
vegna, „blessað málið, sem ég elska
œ þvl meir, er ég kem nœr því að geta
eigi á það mœlt framar." Svo minnist
hann þess í bréfi fil mín síðasta árið,
sem hann lifði . . . í einu síðasta bréf-
inu, sem faðir minn heitinn skrifaði
mér, réð hann mér að lesa „Heilagra
manna sögur", þegar ég eignaðist
þcer eftir sinn dag, því að málið vceri
svo gott, og „þaðan mcetti margs
afla til að auka og bceta guðfrceðis-
málið og prédikunarstllinn, hver sem
vel með fœri og natinn vœri." Ég
skal lofa þér því að lesa upp „Heil-
agra manna sögur" rcekilega í vetur
og lána þér þcer nœsta vetur og skilj-
um svo sáttir", segir sr. Þórhallur að
lokum.
Því vík ég að þessum fróðlegu orða-
skiptum, að samleið kirkjunnar og
tungunnar er verðugt íhugunarefni á
þjóðhátíðarári. Heilagra manna sög-
ur eru ekki verk brautryðjenda meðal
101