Kirkjuritið - 01.06.1974, Qupperneq 20

til umrœðu í fullan áratug, öllum
hafði gefizt kostur á að íhuga það og
láta til sín taka um það. Kjósendur til
kirkjuþings höfðu látið slna eigin
kjörnu fulltrúa samþykkja þetta frv.
þrívegis og kosningar til þingsins far-
ið fram í milli. Menn litu því á þessi
umsvif nefndarinnar eins og hverja
aðra marklausa tilburði. En þing-
nefndin hefur þœr staðreyndir að
engu, sem við henni blasa, þegar
svörin liggja fyrir. Hún er eftir sem
áður föst í sinni eigin forsendu. Hún
viðurkennir þó, að gildandi lög séu
gölluð, en engar gerir hún tillögur,
heldur vísar málinu til ríkisstjórnar-
innar í því sœmilega rökstudda
trausti, að þar með sé Alþingi laust
við þennan vanda.
Ég leyfi mér að rifja það upp, að
það frv., sem hér rœðir um og Alþingi
vísaði frá sér með greindum, miður
frœgilegum hœtti, felur ekki í sér það
að svipta söfnuði íhlutun um val
presta. Kjarninn er sá, að í stað al-
mennra kosninga koma óbeinar,
kjörnir og ábyrgir fulltrúar safnað-
anna eru kvaddir til aðildar og geta
haft úrslitin í hendi sér, ef samstaða
er nœgileg. Það gleymdist á Alþingi,
að umrœddu frv. fylgdi annað, frv. til
breytinga á lögum um sóknarnefndir,
þar sem hliðsjón er höfð af þeirri
breytingu á verksviði, sem verða
myndi, ef lög yrðu sett í þá veru,
sem Kirkjuþing hefur lagt til og skip-
að sér einhuga um. Ég nefni þetta af
því, að hið eina, sem hönd verður á
fest í áliti háttv. menntamálanefndar
Alþingis er það, að hún telur var-
hugavert, að taka upp óbeinar kosn-
ingar í þessu tilviki í stað beinna.
En spyrja má: Kýs ekki Alþingi
sjálft ýmsar nefndir og ráð, sem hafa
talsverð áhrif og völd? Ég nefni að-
eins útvarpsráð. Slíkar nefndir og ráð,
hverra tala er legio, hafa stórum
meiri völd í þjóðfélaginu en sóknar-
nefndir myndu fá með því að eiga þá
íhlutun um val presta, sem frv. Kirkju-
þings gerir ráð fyrir. Hverjir hafa ver-
ið spurðir, þegar Alþingi hefur hrifsað
! greipar pólitísku flokkanna völd og
áhrif af þessu tagi? Það er tómahljóð
í orðum vorra háttvirtu löggjafa, þeg-
ar þeir tala um lýðréttindi í þessu
sambandi. Til þess að það tal vœri
sannfœrandi, þyrfti Alþingi endrancer
að hlusta almenning betur. Háttvirtir
alþingismenn mœttu þá t. d. gœta sin
gjörr, þegar þeir skammta sjálfun1
sér, flokkum sínum og blöðum sínum
aðstöðu og fjárráð á almanna kostn-
að. Ekki var leitað eftir áliti eins eða
neins utan valdakerfisins, þegar þa®
var ákveðið, að tilteknir söfnuðir
skyldu sviptir rétti til þess að geta bu-
ið prestum sínum sœmilega aðstöðu
hvað húsnœði snertir, svo eitt sé nefnt
af mörgu og margvíslegu.
Kirkjan og stjórnmálin
Það mál, sem hér var vikið að, er
ekki fyrirferðarmikið á þjóðmáladag
skrá, sízt að aðsteðjandi kosningum-
í nágrannalöndum vorum hafa kristn
ir menn á síðustu árum farið að ha a
miklu meiri bein afskipti af stjórnma
um en áður. Það er víðtœkt mál, sern
ég rœði ekki nú, bendi rétt á. Stofnan
kristilegra flokka hefur þótf ill naU
syn. Undirrótin er óánœgja og mar9
föld vonbrigði kristins fólks yfir a
114