Kirkjuritið - 01.06.1974, Síða 25

Virtu vel,
sem verðugt þótti,
'andsins lög
°3 lögðu niður
heiðinn hótt,
en héldu nýjan.
^fúarsigur
skömmum tíma skirast létu
skafnar allir,
k°nur, karlar,
krakkar, hjú og þrœlar.
skömmum tíma hurfu héðan
neiðnir siðir,-
ðörn út bera,
^lót í leynum framin.
skömmum tíma meiri mannúð
^œttu aumir.
Fengu frelsi
fyrðar þrcelum sínum.
^ð skömmum tíma lögðu lýðir
'ogbann við
a hólm að ganga,
9en9u mál í dóma.
Þ°nn'9 innan einnar
vn breyt’ng gegn
arÖ i voru landi,
V|rtist hverjum þegn
'T"klu máttur Drottins
nieiri fornra goða,
ne,gðu menn því hug til
errans göfgu boða.
aS skarnrnum tíma þjóðar þel
þessum boðum
Sarndi sig
af sínum fúsa vilja.
Að skömmum tíma trúar lífið
tók að dafna.
Heilum huga
hyllti þjóðin Drottin.
Er tímar liðu
Brátt voru kirkjur og krossar
komin í allar byggðir.
Brátt tóku prestar að boða
bœnmál og kristnar dyggðir.
Brátt gengu að Drottins borði
börn hans á íslandi.
Brauð hans og bikar urðu
blessun, þá stríddi vandi.
Brátt voru biskupar settir;
brátt var fram kröfum haldið.
Brátt tóku að bítast um landið
bœndur og klerkavaldið.
Sögusýn
Sú saga er hörð að segja frá,
en sagan ekki liggja má
í þögn og þei,
því þannig ei
réttri túlkun tekst að ná.
Sú saga mannleg merki ber
og mœtti kenna oss hvernig fer,
ef Guði góðum
gleymist þjóðum
œ að halda í huga sér.
Hún fjallar um þann firnamátt,
sem flestum vinnur á;
um efling valds, á allan hátt
ennþá meiru að ná.