Kirkjuritið - 01.06.1974, Side 71

^nginn sá, er kemur til Lillehamm-
eh skyldi láta undir höfuð leggjast
skoða safnið á Maihaug. Það er
lk|n aðgengilegra og að ýmsu leyti
ÍTl6rkilegra en safnið á Bygdoy. Þar
61 né á annað hundrað húsa, jafnvel
0 hús af nokkrum býlum, Reynt er
a hafa hvað eina með réttum og
s°nnum ummerkjum. í aðalsafnhús-
^nu eru heilar smiðjur og verkstœði
Vmsu tagi og engu líkara en smið-
_rn|r muni hverfa aftur að verki sínu
verri stundu. Flest hús og safnmun-
r munu úr Guðbrandsdal og sveitum
^ar í grennd, en á þeim slóðum stóð
rsk bœndamenning með einna
estum blóma öldum saman.
e°al annarra húsa á Maihaug
stendur lítið hús og lágreist, sem
bundið er minningu Skrefruds. Mig
minnir, að það sé stofa frá bernsku-
heimili hans. Hjá kirkjunni í Lille-
hammer stendur hins vegar minnis-
merki hans, stytta hans, enda taldi
skáldið, Björnson, hann fremstan Guð-
brandsdœla á sinni tíð. — Á milli
stofu þessarar og minnismerkisins er
mikil saga og nœsta fágœt. Skrefsrud
var fœddur á kotbýli í ásunum ofan
við Lillehammer, af bláfátœkum kom-
inn, faðir hans drykkjumaður og tal-
inn ófrómur. Móðir hans átti hins veg-
ar til góðra að telja og var trúuð
kona. Taldi hann sjálfur, að trú henn-
ar og bœnir hefðu orðið sér mjög til
góðs, en hennar naut hann aðeins
165