Kirkjuritið - 01.06.1974, Page 91

Knsts, svo að skaparinn, andinn, megi
uPpfylla orð þíns elskulega sonar." 25)
Þessi bœn er epiklesis í hinni klass-
isku merkingu. Hins vegar veit ég ekki
hvort nokkur sérstök helgunarstund er
fengd þessari bœn að skilningi þeirra.
Þetta brœðrafélag í Taize, sem er
sProttið úr kalvínskum og lútherskum
larðvegi, leggur hina mestu áherslu
a einingu allrar kirkjunnar. Af þeim
sökum er ekki óeðlilegt, að þeir hafi
þennan þátt í lítúrgíu sinni til að þókn-
ast Austurkirkjunni.
Hins vegar var ekki ástœða fyrir
^inar vestrœnu kirkjur, að taka þenn-
an þátt upp, Hann var ekki uppruna-
jegur eins og Mgr. Batiffol staðhœfði,
eidur fjórðu aldar fyrirbœri, Vestur-
TlL ATHUGUNAR
' Justinus píslarvottun I. Apol., kap. 65,66,67.
HiPpolytus: Trad. Ap. 23:1.
Irenus: Adversus Hœreses IV: 18,6.
2 De Sacram., IV:4.14. De Mysteriis IX:52.
2 5iá G. Dix: The Shape of the Liturgy (Dacre
Press) 1954, bls. 179 F. E. Brightman: Lit-
ur9ies Eastern and Western (L. E. W.) Oxford
1896, bls. 278.
Cat. V:7. F. L. Cross, St. Cyril of Jerusalem's
L®ctures on the Christian Sacraments. The
Procatechesis and the Five Mystagogical
Catechesis (S. P. C. K.) 1951.
Fortescue: The Mass, Longmans 1937,
bls. 147.
Dix: The Apostolic Tradition (Trad. ap),
S' p- C. K. 1937.
^9r- L. Duchesne: Christian Worship, S. P.
C- K- 1956. Sjá Appendix, neðanmálsgr. 2,
bls. 524. tlber die pseudo-apostolischen
^ ^irchenordnungen.
1 Text and Studies, vol viii, No. 4. (Cam-
bridge 1916)
9 Trad- ap. 4:12.
kirkjan hverfur því ekki til hins upp-
runalega með því að taka epiklesis
upp í lítúrgíur sínar.
Svo hefir þó viðborið, þvi að róm-
verska kirkjan hefir tekið saman þrjár
helgunarbœnir (prex eucharistica) eftir
Vaticanþing II og er epiklesis hluti
þeirra allra. Þessi tilbreytni er áreið-
anlega tilkomin vegna einingarvið-
leitni kirknanna og varla blöðum um
það að fletta, að þetta er gjört til að
þóknast Austurkirkjunni. Enska kirkj-
an fór aðra leið. Hún miðar við að
helgunarbœnin sé þakkargjörð
með föstum bœnarefnum eins og var
í gjörvallri kirkjunni á fyrstu öldum
og hefir því ekki epiklesis í tilraunalít-
úrgíum sínum enn sem komið er.
10 De Sacram. IV:21.
11 dei: ekki í núverandi canon missae.
12 Mohlberg, Sacramentarium Gelasianum,
Roma 1960, bls. 184.
13 Sjá A. Fortescue: The Mass, bls. 140—168.
14 Cat. V:7:
15 G. Dix: The Apostolic Tradition, bls. LVII.
16 E. C. Ratcliff: Journal of Eccl. Hist., vol.
No. 2, bls. 130.
17 I. Clem ad Cor., 34:6—7, J. B. Lightfoot:
Clement of Rome, London 1890.
18 Demonstr. 10, J. A. Robinson: St. Irenaeus,
The Demonstrations of the Apostolic Preach-
ing, London 1920.
19 M. R. James: The Apocryphal New Testa-
ment, 1 924, Acts of St. John kap. 1 00—1 1 0,
bls. 266—268, kap. 85, bls. 250, Acts of
St. Thomas, kap. 49—50, bls. 388.
20 G. Dix: The Shape of the Liturgy, bls. 164.
21 F. E. Brigthman: L. E. W., bls. 132.
22 ibid., bls. 329.
23 infra, bls. 179.
24 F. E. Brigthman: L. E. W., bls. 287.
25 Eucharist at Taize, Faith Press. 1 963, bls. 46.
185