Kirkjuritið - 01.09.1974, Qupperneq 41

reiðar, sem varð upphafið að endur-
^eimtu trausti á boðskap Biblíunnar.
Rœtur þessa trausts, sem þannig
var endurheimt, lágu víðsvegar. Enda
Þótt talsmenn fyrir hreyfingu hinnar
óibliulegu endurnýjunar vœru sprottn-
'r ur misjöfnum jarðvegi, þá voru
Pe'r sammála um það, að Biblían
Verður að fá að tala til manna sjálf,
vert vers hennar og hún í heild, ef
^nn eiga að geta uppgötvað hvað
Un hefir við þá að mœla. Þeir reyndu
Pllir að beina sjónum lesandans að
'nu mikla stefi hennar um samfélag
viÓ Guð, en forða honum frá því að
®n9ja sig í smáatriði, sem hœgt var
? þrátta um. Það má þakka það
lnni samstœðilegu og biblíulegu
9uðfrceði, að komizt var úr sjálf-
® du margra gamalla ágreinings-
e na. Menn geta nú lesið Biblíuna
Ur án þess að setja upp augna-
laka og notað allar gagnrýniaðferð-
sem þeir hafa ráð á með fullri
V| urkenningu á niðurstöðum vísind-
anna og í vissu þess, að Guð talar til
^irra af blöðum hennar af náð sinni
a” i skýrt og með œðsta úrskurðar-
valdj
Bibl
sinn
nan er víðsvegar að fá aftur
retta sess. Hún er hafin yfir mis-
afUacJndi skoðanir. Hún flettir ofan
^ laguðadýrkun mannanna, og hún
e nir okkur fyrir augliti Guðs.
r9ir skynja þó ekki nœgilega,
Ma
enn
^ sem komið er, hvernig hún nœr
argvíslegu áhrifavaldi og útbreiðslu
Samtímanum.
ið skulum því íhuga tvcer mis-
ntasl011^' ^lvitnanir og sömuleiðis um-
' ^r. Billy Graham, sem ég varð
eVranda að. Fyrri tilvitnunin er úr
rœðu Dr. Visser't Hooft, þar sem hann
gerði grein fyrir hlutverki Biblíunnar
í sameiningarhreyfingu kirkjunnar:
„Hin almenna viðurkenning á úr-
skurðarvaldi Biblíunnar, sem nú er
einnig viðurkennt í grundvallargrein-
um Alkirkjuráðsins, er sterkasti þátt-
urinn I því að tengja kirkjudeildirnar
saman og styrkja einingu þeirra. Á
þinginu ÍAmsterdam lýstu kirkjudeild-
irnar því yfir, að þœr vildu standa
saman. En — hvernig œtla þœr að
standa saman? Hvað er það, sem
sameinar þœr? Svarið við þessu er
þetta: Drottinn Jesús Kristur samein-
ar þœr. Það er vegna frumkvœðis
hans, að sameiningarhreyfingin er
ekki mannleg fyrirtekt, sem getur að
engu orðið, hvenœr sem er. Hreyfing-
in er svar við verki hans.
En þér munuð vilja spyrja enn frek-
ar. „Hvernig fáum við þekkt Jesúm
Krist? Hvar mœtum við honum? Við
mœtum honum í Heilagri Ritningu,
þess vegna er Ritningin ekki einhvers
konar stimpill á sameiningarhreyfing-
una, heldur er hún hinn sterki þáttur
í allri stöðu okkar. Það, að Ritningin
er okkur öllum sameiginleg, veldur
því, að menn hinna mörgu kirkju-
deilda og margvíslegra menningar-
arfleifða geta náð saman í samein-
ingarhreyfingunni og án þess að
lenda í tungumálaruglingi, svo sem í
Babýloníu til forna. Við getum farið
á hvaða stjórnmálalegt alþjóðaþing
sem er, t. d. þing Sameinuðu þjóð-
anna, og það, sem við sjáum þar, er
ringulreið. Á fundum sameiningar-
hreyfingarinnar ríkir a. m. k. viss
skilningur, því að tungumál Ritning-
arinnar er öllum sameiginlegt."1
231