Kirkjuritið - 01.09.1974, Qupperneq 64

SÍRA GUNNAR KRISTJÁNSSON
! Vallanesi:
Um prédikunina
Samtalsprédikun hefur verið reynd
víða erlendis um langt skeið sem lið-
ur í þeirri tilraun að boða orðið á
sem raunhcefastan hátt. I eðli sínu er
prédikun miðlun (communication) á
ákveðnum boðskap. Þess vegna hlýt-
ur hún að lúta þeim lögmálum, sem
ráða á því sviði á hverjum tíma. Hlut-
verk hennar er að kasta Ijósi Krists
yfir atburði líðandi stundar, vera rödd
hjálprœðisins í samfélaginu, en um
leið, og að sama skapi, rödd hjálp-
rœðisins í lífi einstaklingsins. Hún á
að tala beint til mannsins í bekknum
eins og hann er. (Hvernig; getum við
vitað hvernig hann er?) Prédikunin á
að fœra honum þetta frelsandi orð,
254
vera farvegur náðarinnar, frelsunar'
innar. Prédikunin verður því að verð
sönn á tvennan hátt: í fyrsta lagi verð-
ur hún að vera rétt og heiðarleg 1
greiningu sinni á manninum, sem situr
í bekknum og segja honum meira urn
hann sjálfan en hann veit. í öðru lcð1
á hún að vera rétt og heiðarleg g°9n
vart þeim boðskap hjálprœðisins, serr1
hefur höndlað og umsnúið Iífi þe5S'
sem boðskapinn flytur. Prédikan'u
verður því að byggjast á þrennu til ®
byrja með: góðri mannfrœði e
mannskilningi, góðri þekkingu á bipu
fjölbreytilega innihaldi Biblíunnar
hinnar kirkjulegu hefðar og í Prl ^
lag.i á persónulegri reynslu og apP
Á