Kirkjuritið


Kirkjuritið - 01.09.1974, Page 69

Kirkjuritið - 01.09.1974, Page 69
sýndist mér, er ég heyrði það fyrst °9 sá það ð þrykk út ganga — 9 annalega mœlt — hljómaði í eyr- Urri niínum eins og postulunum forð- Urn- eins og hégómaþvaður. — Hvað nnnst þér — eða heyrðirðu þetta e ' Þegar frá leið, lét þetta ^otalega j eyrum — eins og berg- a af einhverjum sannleika. Og sí- 0 * fannst mér vaxa vitið í þeim v Urn '— og mœtti sjálfur Salómon q ra doltur af þvílíku hugarfóstri. — 9 satt er það, ef prestar og aðrir st.UPa s®r vinsœldir á þann hátt, að er'n®a ^ousnum alltaf í sandinn, þá |e 6 ert sannara. Hitt er jafn heimsku- ^ ' "a® vera með nefið sífellt niðri í o ers manns kopp" — og atast eins sé nautý flagi — og halda að vitið Sjj Q f ‘ mínu pokahorni. — Og í Ska ^, ,e'm^d og í var vitnað — sr. vera^u^'n '— Þa telur hann hollast ke Q verium og einum að minnast eftss (°9 það fólk, sem ekki skilur hég- arancll/ hefur ekki skilið Skarp- má 'n rattum skilningi) að fjandinn Húq, me sanni teljast heimagangur í SUni manna. — þá r^ |SV° ®œt' sýnst — stundum — sa^ ^ann a'drei — vísvitandi var IqT,011 ^r'ni °9 alvöru — til þess v°g tilfinninga hans of nœm. Og ekki er í frásögu fœrandi, þótt hann gerði mönnum gramt í geði — ef því var að skifta — það gera allir öllum — einhverntíma og oft. Manni verður sennilega aldrei oftar fótaskortur en þegar um framliðna er fjallað, Það er spauglaust að rita um lifandi fólk látið — og hvers á það að gjalda — þótt safnast hafi til feðra sinna. — Gjarnan mœttum við muna, að ekki síður þarf aðgát í nœrveru þeirra sálna, sem af jörðu þessari eru farnar — þœr eiga lof og lukku og góðan hug skilið (kanske er það brot af vorri sáluhjálp)? — Ég segi það satt: ég sakna Skarphéðins mjög úr hópnum — og nágrenninu — og það hefði einu gilt — þótt hann hefði flutt skemmri vegu en á annað geim- far — annan hnött. — Eitthvað til umhugsunar hefur hann hvíslað í eyra Sankti Péturs — ef ég þekki hann rétt — en hvað? það er spurn- ing. Veit ég fullvel — þótt þessar síðbúnu línur séu hripaðar — e. t. v. mér einum til hugðarhœgðar — en öðrum til hneykslunar — þá liggur þó eflaust kœri vinur vor — sr. Skarp- héðinn — jafn óbœttur hjá garði af mínum verknaði. Áður höfum við vott- að ástvinum virðingu okkar og samúð — hlýðir að enda svo hér- 259

x

Kirkjuritið

Direct Links

If you want to link to this newspaper/magazine, please use these links:

Link to this newspaper/magazine: Kirkjuritið
https://timarit.is/publication/443

Link to this issue:

Link to this page:

Link to this article:

Please do not link directly to images or PDFs on Timarit.is as such URLs may change without warning. Please use the URLs provided above for linking to the website.