Kirkjuritið - 01.09.1974, Qupperneq 74

ugmenni. Hann ávann sér vinsœldir
og hylli allra, sem honum kynntust og
hjá honum unnu. Allir áttu honum
gott að gjalda, þótti vœnt um hann,
virtu hann og dáðu.
í Hvalfirði átti Loftur sitt annað
heimili, þar sem hann dvaldist á sumr-
in vegna reksturs Hvalstöðvarinnar.
Sótti hann þá jafnan messur í Hall-
grímskirkju og bar heill og framtíð
kirkjunnar og Saurbœjar mjög fyrir
brjósti. Hann var þar síðast við guðs-
þjónustu réttum mánuði áður en hann
dó, sunnudaginn 16. júní, er dóttur-
sonur hans og nafni, Loftur Bjarni,
var skírður. Það er táknrœnt og naum-
ast tilviljun, að það skyldi vera síð-
asta ferð hans þangað í lifanda lifi
að vera þar skírnarvottur, þegar litli
drengurinn, er bera skyldi nafn hans,
var frœður til helgrar skírnar. Og það
var honum mjög að skapi og til mik-
illar gleði, að sú athöfn skyldi einmitt
fara fram í þeirri kirkju, sem honum
þótti svo vœnt um og, hann hafði
varið hluta af lífi sínu og kröftum til
að byggja og fegra.
Lofti Bjarnasyni þótti mjög vœnt um
Hvalfjörð, var bundinn þeirri byggð
traustum böndum og lét sér annt um
hag og hamingju fólksins, sem þar
lifir og starfar. í Hvalfirði var hann
eins og höfðingi og bróðir á meðal
brœðra og systra, hollvinur á meðal
vina. Hann var með afbrigðum hjálp'
fús og greiðvikinn og vildi hvers
manns vanda leysa. Það var eitt sum-
ar fyrir mörgum árum, að staðið höfðu
látlausar rigningar og óþurrkar 1
margar vikur, svo að hey bœnda lágu
undir skemmdum. En svo kom þurrk-
ur, og bœndur og allt þeirra fólk
kepptist við að þurrka hey sín °9
koma þeim í hlöður. Þá bœttist
allt í einu óvœntur, en kœrkominn
liðsstyrkur. Loftur lét stöðva vinnu 1
Hvalstöðinni og sendi verkamenn sinfl
á hvern bœ í sveitinni til að hjálp0
bœndum og bjarga verðmœtum. Þetta
drengskaparbragð, svo og öll önnur
greiðvikni hans og góðvild í 9°r^
byggðarinnar í Hvalfirði, gleymist
ekki, en geymist í þakklátum hjörturn
þeirra, sem sveitina byggja.
Fölskvalausa tryggð slna og ást t!
Hvalfjarðar og Hallgrímskirkju í Saur
bœ undirstrikaði Loftur með þvi 0
kjósa sér hinzta hvílustað í Saurbcejar
kirkjugarði. Þar hvílir hann i hinur^
sama heilaga reit og trúarskáld'
mikla, ,,er svo vel söng, að sólin ske'n
í gegnum dauðans göng."
Blessuð sé minning Lofts Bjarnö
sonar, trúmannsins og bœnarmann5
ins hins góða drengs og göfugmen
Jón Einarsson, Sourb*'
264