Kirkjuritið - 01.09.1974, Qupperneq 95

hx/ort ( skírninni eða fyrir skírnina,
annars er barnið ekki frelsað frá djöfl-
'num og syndunum.
pá fer^ Lúther að halda fram trú
arna. „Ómálga börn trúa, þegar þau
®ru skírð." Þótt Lúther haldi þessu
ram, byggir hann samt ekki skoðun
^na um að skíra börn á þessu atriði.
arnin eru ekki skírð vegna þess
a þau trúa, heldur vegna þess, að
arnaskírnin er í samrœmi við kenn-
'n9u Ritningarinnar og vilja Guðs.
ess vegna leggur Lúther ekki fram
rsynslusannanir fyrir trú barna. Hann
rceðst gegn þeirri stefnu að dœma um
a9 fullyrða, hvort fullorðinn maður
,rui e^a ekki. En hann fullyrðir, að
°m geti trúað, og það sjái hann af
V|' barnaskírnin er réttmœt. Hon-
Urn er ekkert kappsmál að sýna fram
a^ að slík trú sé fyrir hendi. Það er
^eins gagnvart endurskirendum, sem
nn sýnir fram á möguleikann fyrir
P6ssari trú barna.
[. eraUr nú rakin þróun kenningar
^ ers um þetta atriði. 1525 hafnar
kenningu Rómarkirkjunnar, að
^ seu skírð vegna trúar kirkjunnar.
QUnn bafnar einnig kenningu Valdes-
Se Q' sem skírðu börn vegna trúar,
verð aU munciu ta ' framtíðinni. Börn
rlkig0, trua. Kristur segir, að guðs-
1 neyri börnunum til (Matt. 19:14)
ekk'Q níramt se9ir hann, að sá, sem
(Ma' JrÚir' muni fyrirdœmdur verða
bör ^ ^^^6). Er þá hugsanlegt, að
Lf kjrL-trUÍ ei<i<i °9 verði fyrirdœmd?
rceg.r ian n°tar barnaskírn sem hjálp-
^enna^6^^0^ er nauSsynlegt að viður-
skífnT SÍ<'rn barna. Annars verður
„skr' <?rna ei<i<i ^ hjálprœðis heldur
'Paleikur og guðlast." Börnin Öðl-
ast trú á þann hátt, að Guð vinnur
verk sitt í þeim fyrir bœn skírnarvott-
anna, sem bera barnið fram í trú
kirkjunnar.
Endurskírendur mótmœla trú barna
á þeirri forsendu, að þau hafi ekki
skilning né skynsemi. Lúther segir,
,,Að skynsemin sé ávallt mjög and-
stœð trúnni og orði Guðs". Hún standi
í vegi fyrir trúnni. Þar sem börnin hafi
ekki slíka skynsemi séu þau enn hcef-
ari til að trúa en hinir eldri og skyn-
samari, „sem ávallt verða að klöngr-
ast yfir skynsemina og eiga erfitt með
að koma sínum úttroðnu hausum inn
um þrönga hliðið."
Lúther leggur víða áherzlu á„ fides
ex auditu", þ. e. trú af því, sem
heyrt er. (Sjá Róm 10:14). Hvernig
samrœmist það barnatrú? Jafnvel
þótt börnin „heyri" ekki orðið, taki
þannig við orðinu á sama hátt og hin-
ir eldri, heyra þau orðið samt, en á
sinn hátt. Hinir heyra orðið með eyr-
unum og skynseminni, oft án trúar.
Börnin aftur á móti heyra það með
eyrunum án skynsemi og þar með i
trú. Því minni skynsemi sem maðurinn
hefur, því nœr er hann trúnni. —
Kenning Lúthers um skynsemina, eins
og hún kemur fram í þessu atriði,
kann að þykja nokkuð neikvœð. Lút-
her kunni þó að meta skynsemina. En
þarna notar Lúther skynsemi sem sam-
nefnara fyrir hinar syndugu, uppreisn-
argjörnu og vantrúuðu hugsanir
mannsins. Hann setur trú og skynsemi
fram sem andstœður.
Lúther heldur áfram. Fullorðnir
menn eru skírðir af því að þeir koma
til skírnar. Enginn getur verið viss
um trú þeirra, en samt eru þeir skírð-
285