Kirkjuritið - 01.09.1974, Qupperneq 96

ir. Skyldum við því ekki eins skíra þau
börn, sem komið er með til okkar,
þótt við vitum ekki um trú þeirra?
Einkum þó, þar sem Jesús fyrirskipaði,
að þau skyldu verða skírð. Trú þeirra
er ó óbyrgð þess, sem fyrirskipaði,
að þau skyldu borin fram til skírnar.
Þess vegna segjum við: „Drottinn, þú
hefur fœrt börnin hingað og fyrirskip-
að, að þau skuli skírð. Þú tekuróbyrgð
ó þeim og við treystum verki þínu."
Þessi skoðun er grundvallandi hjó
Lúther ó þessu stigi. Börn eru sklrð
vegna vilja Guðs og orðs hans. Hvern-
ig( trú þeirra er hóttað, er ó óbyrgð
Guðs. Lúther byggir þarna fremur ó
Jesú Kristi sjólfum en trú barnanna.
1528 gengur Lúther lengra. Hann
segir, að Ritningarnar sýni fram ó, að
börnin trúi. T. d. nefnir hann þar Jó-
hannes skírara (Lúk, 1:41), sem tók
viðbragð í móðurkviði, þegar Kristur
talaði fyrir munn móður sinnar. Full-
yrðing endurskírenda, að börn trúi
ekki, er andstœð Ritningunni. Só, sem
talar við börnin I skírninni, er Jesús
Kristur sjólfur, Þau eru þar með hon-
um og verk hans er í þeim. Sllkt hlýt-
ur að hafa sínar afleiðingar. Slíkt hlýt-
ur að framkalla trú. Þannig setur Lút-
her fram möguleika fyrir því, að börn
trúi. H vern ig þau trúa er Guð lótinn
um.
Og hann heldur ófram. „Jafnvel
þótt börn tryðu ekki mundi ég skíra
þau, þvl barnasklrn er komin allt fró
postulunum". Loks segir hann: „Skírn
verður að móttaka I trú. En samt
er skírnin I fullu gildi sem verk Guðs.
Ef trúin kemur ekki fram fyrr en tíu
órum eftir skírn, hvaða þörf er þó fyrir
aðra skírn, þar sem sklrnin er nú al-
gjör og allt er I fullu gildi". Þegar
trúin kemur aftur er skírnin fyrir hendL
fullgild.
I „Frœðunum meiri", sem út komu
1529, segir Lúther enn ókveðnar, að
ekki skipti höfuðmóli fyrir skírninO/
hvernig trú sklrnarþegans sé hóttað
þó. Skírnin getur ekki ónýtzt, þar sern
hún hvilir algjörlega ó vilja Guð5-
„Trú mín ókveður ekkert um skírninö/
heldur tekur við henni. Taka verðar
við skírninni I trú. Só, sem ekki truir,
misnotar skírnina. En það haggar þvl
ekki, að skirnin stendur óvallt 5erT1
hinn algjöri viðburður." Þar þ01^
aldrei að bœta um skírnina, heldur
aðeins um mennina.
Mótmœli Lúthers
gegn endurskírendum
Lúther mótmœlti ekki aðeins kenniny
endurskírenda um barnaskírn, heldul
kenning.u þeirra um skírn almennf-
Hann taldi þó kenningu vera I mik
ósamrœmi við fagnaðarerindið. Kenn
ing endurskírenda var sú, að eingön9
mcetti skíra þó, er öðlazt hefðu Pe(
sónulega frú. Lúther setur fram m°
mœli gegn þeirri kenningu.
í fyrsta lagi segir hann, að þ°d ,5
alltaf ótrygg aðferð að byggja
ó trú þess, sem ó að skíra. 5
aldrei með neinni vissu hœgt að sK
úr um það, hvort skírnarþeginn
J ótn i n g trúar þarf alls ekki að v®
. i úther
öruggt merki um tru. Þvi spyr L gn.
endurskírendurna: „Eru þeir þá °r *
ir guðir, svo þeir geti rannsCI ,f
hjörtu mannanna og vitað hvort P
trúa eða ekki?" Hann segir einr"
286