Kirkjuritið - 01.12.1977, Qupperneq 8

þessi guðsþjónusta hér er liður í:
Grundvöllurinn er Kristur.
Það reyndi blindi beiningamaðurinn,
og það varð þess vegna játning hans:
Jesús gaf mér sjón. Jesús bætti bölið
mitt. Jesús er hjálpin mín, frelsari
minn og Drottinn.
Þetta er reynsla, sem ber uppi
kristna kirkju frá öndverðu til þessar-
ar stundar, játningin, sem hún byggir
á, stendur og fellur með, lífið hennar
allt. Og þegar Jóhannes færir þessa
sögu í letur, þá er það alveg víst, að
hann er ekki einungis og ekki fyrst og
fremst að skrásetja annál, ekki fyrst
og fremst að segja sögu einstaklings,
hvernig hann fékk hjálp, fékk líkam-
lega sjón og síðan það, sem meira var,
að hann fékk þá sýn, að hann fann
þann, sem er Ijós heimsins og gafst
honum. Nei, Jóhannes er að segja
sögu sína og sögu kirkjunnar, og hann
skírskotar til lesandans beinlínis í
hverri einustu línu, og þar er spurn-
ing: Er þetta ekki saga þín? í hverjum
pennadrætti er bæn: Mætti þetta verða
sagan þín. Mættirðu finna þínum
veiku, hrösulu fótum grundvöll. Mætt-
irðu finna þínu sýkta lífi lækningu-
Mættirðu finna þínum blindu augun1
Ijós. Og grundvöllurinn er hér, lækn-
ingin er hér, Ijósið er hér: Jesús.
Hann gengur hjá og hann sér. Einn-
ig hér og nú. Ég horfi yfir hópinn hér
í kirkjunni. Og hvað sé ég? Aðeins
andlit. Sum kunn, önnur ókunn. Ekkert
erindi ætti ég hingað upp í þennan
stól, ef ég vissi ekki, að Jesús er hér
og hann sér annað og meira en and'
litin.
Vér heyrðum annað guðspjall fra
altarinu áðan (Matt 9, 1—8). Þess'
guðspjöll, sem vér höfum heyrt, sýna
hvernig Jesús sér. Hann sér ekki að'
eins svipinn og ytri örlögin. Hann ser
inn úr. Hann sér gegnum hvern skrúða
og gegnum alla tötra, og hann svarar
óbeðinn — taktu eftir þvi — hann
hlutast til af fyrra bragði, svarar þe'rri
bæn, sem aldrei var beðin meðvitaði
en er falin í dýpsta hjartans grunni o9
uppmáluð, ef ekki í andlitinu, þá innsí
í hjartans grunni og í þeirri neyð, sem
þar er fólgin. Syndir þínar eru fýrir'
gefnar, sagði hann við lama manninn-
Hann sá rótarmeinið í lífi hans.
Og þannig er hann hér. Hann ve'
hvað þú þarft að heyra, og hann veit;
hvað þig vantar. Óbeðinn kom hann '
veg fyrir mig og þig. Já, „Jesús e'J'K'0
vora alla sá / ofan kom til vor jörðu
á“, segir Hallgrímur, og í öðru sam
bandi, „óbeðinn tókst mig að Þe,r
fyrst“. — Það sagði Hallgrímur a
banasænginni og huggaði sig
styrkti sig við það. Hann kom óbeðinr
í heilagri skírn og tileinkaði mér óbe '
inn ávöxtinn af þeirri fórn, sem bann
færði á krossinum, þann sigur, sern
hann vann á syndinni og dauðam"11-
246