Kirkjuritið - 01.12.1977, Qupperneq 14

Tvær á ferð
— Ef ég man rétt, fórstu í sögulega
ferð til samyrkjubúanna ásamt vin-
stúlku þinni, áður en þú veiktist?
— Jú, ég átti vinkonu, sem ég hef
áður nefnt. Hannah Hurnard hét hún
og átti heima í Haifa. Hún átti bíl og
fór að ferðast um og dreifa Biblíum.
Hún hafði fengið allmikið fé að gjöf
og notaði það til kaupa á hebresk-
um Biblíum, sem hún gaf svo. Ég
stakk upp á því við hana, að við fær-
um á samyrkjubúin og gæfum bæk-
urnar þangað, því að þeir, sem þar
væru, hefðu enga peninga til slíkra
kaupa.
Hún tók vel í það, sagðist skyldu
aka bílnum, ef ég tæki að mér að
hafa orð fyrir okkur. En allir kristnir
vinir, sem við höfðum sagt frá áform-
um okkar, töldu þetta óðs manns
æði, — sögðu, að ekki yrði tekið á
móti okkur, við yrðum einungis hafð-
að að spotti. Þeir, sem byggju á
samyrkjubúunum kærðu sig ekki
neitt um kristniboða.
En við fórum frá einu samyrkju-
búinu til annars. Flest voru þau bú,
sem við heimsóttum, í grennd við
Genesaretvatnið. Okkur var alls-
staðar tekið af mestu vinsemd. í upp-
hafi ferðarinnar lentum við reyndar í
smá ævintýri. Við ókum óviljandi yfir
Jórdan, og gerðum okkur ekki grein
þess, að við vorum komnar inn í
Transjórdaníu, fyrr en við komum að
hervarðstöð þar sem við vorum
stöðvaðar. Varðmennirnir spurðu
okkur, hvort við hefðum árituð vega-
bréf til ferðarinnar. Það höfðum við
að sjálfsögðu ekki. Þá ætluðu þeir
252
fyrst að snúa okkur við, en vinkona
min sagði þeim, að hún hefði ekk'
nóg benzín, og við ættum á hættu
verða að stanza einhvers staðar 1
eyðimörkinni, þar sem engin umferð
væri. Þeir féllust því á að leyfa okk'
ur að halda áfram, því að vegurinn
lá í sveig og inn í Palestínu aftur
nokkru sunnar.
Þegar við vorum komnar aftur inn
í Erez Israel, eins og GyðinQ^
nefndu landið þá, var þar rétt
við
landamærin nýreist samyrkjubú,
við höfðum ekki hugmynd um að
væri. Jafn skjótt og okkur bar a
dreif að íbúana, sem horfðu á okknr
stórum augum og sögðu: ,,Hvað er
nú? Hvernig dirfist þið að vera ein
ar á ferð á þessum tímum? Vitið P1
ekki, að það getur verið lífsha^
fyrir tvær konur að vera að ferða
svona einar og vopnlausar. Þið ha
engan rétt til að vera að leika ý^
þannig að eigin lífi ykkar.“
Ég sagði þeim erindi okkar. ,-Pg
leggið ykkur í hættu hvern dag
V ií
kker
því að búa hér,“ sagði ég, ,,o9
gerið það fyrir ættjörð ykkar.
gerum þetta, til þess að flytja y:
boðskap frá Kristi, — um keerlel ^
Guðs í honum. Ég trúi því, að Þa ’
sem er frá himnum, sé ennþá me
vert en það, sem þið eruð að beria^
fyrir. Þess vegna ættum við að v *
jafn reiðubúnar að deyja fyi'ir p j
erindi sem þið að deyja fynr |a
ykkar-“ gífr
Þeir urðu mjög hljóðir við. 09 .
an tóku þeir að spyrja af ein,^(
Hjá þeim áttum við mjög 9° (j|
stundir, en héldum því næst
Beð-Sjean, sem er fyrir sunnan
J