Kirkjuritið - 01.12.1977, Blaðsíða 18

Harðneskjuleg bernska. Göngin milli húsa
á samyrkjubúum eru eins konar skotgrafir.
að gefa mér góð ráð. Og þá datt
mér í hug, að ég var með í fórum
mínum blað um Oxfordhreyfinguna.
og í því voru margar myndir. Ég tót<
það upp og fór að spyrja þá, hvort
þeir könnuðust við hreyfinguna. ^el
þeir þekktu ekki til hennar. En Þa
fóru þeir að spyrja, hvað hún værl’
Ég sagði þeim það, og spurningarnj
ar urðu æ fleiri, einnig um trúna a
Krist. Úr þessu urðu langar sarnr^'
ur, en loks varð þeim litið á klukKU.
og sögðust þeir þá vera orðnir 0
seinir til vinnu og flýttu sér burtu-
í sama mund bar þar að kennra
með skólabörn sín. Þegar börnia
komu auga á myndirnar, söfnuðu5
þau strax í kringum mig til að skoða
þær. Ég leit til kennarans. Hann sta®
næmdist fyrst í dyrunum, og ^
hugsaði sem svo: Nú, þú getur ka
síð'
pd.
hef
að á börnin, þegar þér sýnist.
hann lét það eiga sig, og kom
an sjálfur og hlustaði nokkra stu
en sagði síðan: ,,Um þessi efni ^
ég mikið hugsað, en ekki hef ég na(
eins langt og þú.“ Og því nseS.
spurði hann mig: „Hvernig fannst P
Guð?“
Þegar ég byrjaði að svara spur
ingu hans, sneri hann sér að ne[T1
endum sínum og sagði við þá: ,,Börrl’
hlustið nú vel á. Hér gefst ykkur
stætt tækifæri til að heyra u '
hvernig maður fann Guð.“ "
börnin hlustuðu hljóð, á meðan e
sagði þeim frá Jesú. ^
Einhvern veginn fór þetta {
langt fram úr vonum. Okkur tann .
næstum allan tímann, að Guð v ^
að verki og lyki upp dyrunun1
þess við fengjum nokkuð að ge,t'
256