Kirkjuritið - 01.12.1977, Qupperneq 23

cj0rnin rnína leið. í Hollandi komu
^rengir með skeyti til mín um það, að
u|°ðverjar hefðu einnig lagt Noreg
iá h'S'9 hugsaði ég sem svo: Nú
e ’ er dyrunum til baka lokað. Þá
að sjá, hvernig tekst að komast á-
fram Hlátur. -
pr Þe9ar kom landamærum
við lands. sagði landamæravörður
kom^^' ”^e3 Þessa vegabréfsáritun
er <i2t Þer ekki út úr Frakklandi. Nú
verð'RÖ yfir fil 'talíu a oSrum sta®- Þer
hve 1 • 9ð ta Þessu breytt." Ég spurði,
Sa rn'9 e9 ætti að fara að því. Hann
fara dað ^ yr®' að stanza ' Þaris °9
brevt. ar a 'ögreglustöð og fá þessu
dgljtjg ar' °9 Það gerði ég. Þeir héldu
Þ>eir * k• Pr°f fyr'r mi9 Þar a stöðinni.
hjgs.°fðu Finnlandskort á veggnum
hVag6r ba®u mig svo að sýna þar,
láta 9f ®væði Finnland hefði orðið að
°g encii t'l Rússlands. Það gat ég,
vaerj fj 6tU Þeir sanntærast um, að ég
íyrir mnnSk °9 gen9u fra vegabréfinu
í Ró'^
en þe m varð e9 síðan að vera nótt,
áiejg9ar flu9vélin var komin nokkuð
við vernorguninn eftir, var henni snúið
enn n900 biiunar. Ferðin dróst svo
tlogið ° ra da9a, en að lokum var
Þar o'r°9 Í6nt a bertlugvelli við Haifa.
en hiev nnSk°ðuðu Þeir töskur mínar’
var daV j U mér s'ðan inn í landið. Það
9ekk ' fyrr en vegabréfsáritun mír
, Ur OÍIH; ir_ , . .
Kornin
em.
Þan
Ur gildi. En þarna var ég þó
9 gat haldið heim til Jerúsal-
mina '9 Þefur Guð alltaf greitt götu
Nú á ég fjölskyldu
— Og þegar þú komst aftur til Jerú-
salem, var Irene komin með fóstur-
börn? Var ekki svo?
— Jú. Fyrst hafði hún skotið skjóls-
húsi yfir frú Móses, þýzka flóttakonu,
og dóttur hennar, fimm ára. Því næst
tóku þær lítinn dreng, sem hafði verið
skilinn eftir munaðarlaus í Jerúsalem
af föður sínum. Og loks kom svo þýzk
fóstra til þeirra með nokkurra daga
gamla telpu, eða mánaðargamla. Hún
var svo lítil og veikburða, að enginn
þorði að taka hana að sér.Fólk bjóst
við, að hún hlyti þá og þegar að deyja
í höndum þess. En þær tóku barnið, og
frú Móses annaðist það sem sitt eigið
barn.
Börnin voru sem sagt þrjú, þegar ég
kom til baka .En þar að auki var svo
hópur af júðskum unglingum, sem
höfðu flúið frá Þýzkalandi og voru ný-
komnir til Palestínu. Þær voru að
reyna að hjálpa þeim að byrja nýtt líf
í nýja landinu. Þegar frá leið, fannst
mér fara illa saman að vera með þessa
unglinga, sem voru býsna lífsreyndir,
og ala upp smábörn með þeim. Ég
sagði því við þau, hvert af öðru: ,,Nú
ert þú búinn að vera nógu lengi í
landinu til þess, að þú getir þrjargað
þér á eigin spýtur og fengið þér hús-
næði annars staðar.” En þetta gat ég
ekki sagt við litlu börnin. Ég fór og
heimsótti nokkur barnaheimili í Jerú-
salem, en þau voru svo ömurleg, að
mér fannst ég ekki geta sent nokkurt
barn þangað. Og ég hugsaði sem svo:
Ég hef þá eignast mína fjölskyldu.
Á þeim árum voru skiptar skoðanir
meðal kristniboða. Sumir vildu koma
261