Kirkjuritið - 01.12.1977, Síða 27

hyggj
Ur> en
allt.
Ur- Stundum hjálpuðu Svíar okk-
e9 veit varla hvaðan þetta kom
^ Uð kaupir hús
írá^A ^ ,fen9um við eftir stríðið húsið
^ j. n9!ikönum. Þeir komu og sögðu:
riiei’r V'S. hÖfUm heyrt’ að þið þurfið
legj3 husriæði, og við höfum eigin-
ykk fVe hus’ sem við gætum látið
éq kr hafa “ Og þeir óskuðu þess, að
fór fii að iita a annað þeirra. Ég
a9sett^ fannst’ að Það 9æti orðiö
bag v’ ef unnt væri að gera við það.
°g st^r hurðalaust og gluggarnir opnir
Var s ^ 90t e veggjunum. Auk þess
saat iV° hakið ónýtt. Húsið hafði sem
þeVeriS í vígiínunni .
skilmái USU oi<i<ur Þetta hús með þeim
r— d'UrT|. að við kostuðum viðgerð-
'rnar,
inu
l0|en fen9jum siðan afnot af hús-
Ve|kja'^UlaUSt Um noi<i<ur ar- Ég fór að
Peninq yr'r mer’ hva3an ég ætti að fá
^'HrilanV'1 -Sl'ks' Ekkert var að fá frá
°9 spUrJ' ^9 skrifaði því til Svíþjóðar
lið. hvort þeir gætu lagt okkur
skrifaðj • 6Ír svöruðu neitandi. Þá
aðj vi;Si e.9 finnskum presti, sem starf-
Sú
sVr FÍnnsku
Stofni.
stofnunina í Ameríku.
ar, 0g Un hafði stutt kristniboða okk-
sinni á mnnig sent mér peninga einu
var á þá eÖan á stríðinu stóð. Svarið
að því o "'P’.3® Þeim væri mikii gleði
að styrV heir hefðu mikinn áhuga á
kiha, ena ristniboð Finna í Afríku og
israel. þ°*rU maii væri að 9e9na um
hann ’kölrin Vær' ®ins og hella yfir
blann hefrv Vatn' minnast á slíkt.
neinu QfSa- ' ekki tru á, að þar yrði
há hun?v komið lii ieiðar.
6r - U9ðlst éa tnlca lór, r r
fó
r Oq c ~'°l e3 taka lán í banka og
9 spurQist fyrir
um, hvort slíkt
fengist. En í þá daga hafði enginn
maður í Palestínu trú á, að Finnland
ætti sér uppreisnar von; svo að hvergi
var lán að fá. —
Aili er að sjálfsögðu dálítið snortin
af þessum minningum, en hún heldur
ótrauð áfram sögu sinni.
— Ég fór því til forstöðumanns
brezka kristniboðsins og sagði hon-
um alla söguna, en bætti við, að engu
að síður þætti mér sem það væri Guðs
vilji að við fengjum þetta hús. Hann
svaraði, að væri ég sannfærð um
þetta, þá skyldum við fá húsið. Síðan
fórum við á fund manns, sem fékkst
við húsaviðgerðir. Hann tók saman
kostnaðaráætlun, en þegar skrifa átti
undir samning við hann, sagði .or-
stöðumaður Anglikananna: ,,Það er e.
t. v. betra að ég skrifi undir.“ Og það
gerði hann .En þrem dögum eftir und-
irskríft samningsins fékk ég tilkynn-
ingu um það frá Ameríku, að við fengj-
um nokkra uppnæð þaðan. Það var ná-
kvæmlega það, sem við þurftum til
fyrstu greiðslu, eftir að verkinu yrði
lokið.
Þegar kom að síðari greiðslunni, fór
ég að leiða hugann að því, hvernig
fara mundi um hana. En á stríðsárun-
um hafði ég fengið peningaupphæð
frá Ameríku. Þá tók ég upp þann sið
að leggja slíkar gjafir í banka, til þess
að þær væru þá tiltækar, ef í harð-
bakkann slægi. Þar áttum við því dá-
lítið. Þar við bættist svo, að börnin
höfðu verið óvenju hraust allt árið, svo
að við höfðum ekki þurft á læknum
að halda. Ennfremur höfðu þó nokkur
af börnunum getað lagt nokkuð með
sér. Og þegar ég fór að leggja það
saman, sem við höfðum handbært, þá
265