Kirkjuritið - 01.12.1977, Síða 29

agU ®etium við trautst okkar á þig, því
ki getum við farið hvert sem er.“
ag a9rar|ni okkar einn, Gyðingur, fékk
Han96^^3 sinn ' bílskur °kkar.
fjölsk Var 9°®ur vinur okkar, og öli
sarm ylda hans var okkur nnjög vin-
gaetj6?'. ^9 sPurði hann, hvort hann
Hann8 'S mér á biinum aS sækja þetta
hand SVaraði: ,,Ef á að sækja mat að
baK ^a fer e9- Það er sama, hvað
Viðrf hættulegt“
arnir h°rUm SV° á bilnum’ °9 GySing-
Ungfrú p^tu okkur ' gegn hjá sér.
skó|an kblad kom til dyra í sænska
aijóikÍ®9 hjá henni fengum við
kexi 0 Uftlð °9 nokkra pakka af
an lét^h'0t' 0ða einhveriU sliku- Sið-
einniq Ún okkur haia nokkra dýnur
Ur neest°9 Sað okkur svo a® koma aft-
eyði|amada9’ bvi að þarna yrði allt
haegt y s-V°rt eð væri- Betra væri et
hjá okk ' að geyma eitthvað af því
k0"’a .Aí ÞeJm: sem kynnu að
Vig Q að taka við starfi hennar.
Ur daginSr Um tiiraun að komast aft-
að hlutlJ1 efhr’ en be9ar við komum
Veaurinn ^ svseðinu’ saum við, að
að ófært V9r ^akinn olíutunnum svo
tunnannaVar fyrir bii- Ég hljóp þá milli
frú EkbladPf| 30 skolanum’ °9 ung-
sagði: A-,. auk UPP dyrunum og
6ru kornn'ir ”^'11’ flyttU ^ér ' burtu- þeir
^0rnnir Vo Það voru Arabarnir, sem
hví, að h^rU’, 09 beir voru ætir yfir
'atið einhv^ h°fðU frétt’ að hún hefði
hvað. erja okkar megin hafa eitt-
Var fegiÍaA 9 fil baka sömu 1
^jólknrw komast klakklaus
'ð. kurduftið höfðum við þ,
Vatn Urðum við að sækja í I,
sem ekki voru mjög langt undan. En
við urðum að bera það allt í fötum.
Þá kom nú stundum fyrir, að við urðum
að fleygja okkur flötum á götuna, en
að sjálfsögðu reyndum við að bera
okkur þannig til, að vatnið færi ekki
til spillis. — Hlátur.
— Hve stóran skammt fenguð þið á
mann?
— Svo sem hálfa olíufötu á mann.
Þá höfðum við tekið fleiri börn að
okkur, því að nokkrir grannar okkar
höfðu misst heimili sín í sprenging-
unum. Og svo kom fólk til okkar og
sagði: ,,Það sitja smábörn þarna og
þarna í rústunum og eiga ekkert þak
yfir höfuðið.“
Og þá fór ég og sótti þau, eins og
gengur.
Annars var það svo, í stjórnartíð
Breta, að leyfilegt var að hafa 10
tökubörn á heimili án þess að það væri
skráð barnaheimili. Ég tók það í mig
að vilja ekki slíka skráningu, fyrr en
Gyðingar væru teknir við stjórn.
Ég var svört — kolsvört
— Var það ekki á meðan þessi vatns-
skömmtun stóð, að þú gerðist svört?
Aili áttar sig ekki strax á spurning-
unni.
— Aaa, segir hún loks og skemmtir
sér enn. Það var ekki í stríðinu, segir
hún síðan, en það var einhvern tíma,
þegar lítið var um vatn. Annars tekur
því nú varla að segja frá því.
Við höfðum verið að baða börnin,
og ég ætlaði að fara seinust í bað. Ég
var orðin ein á fótum, því að allir voru
gengnir til náða, og ég hugsaði með
mér, að nú skyldi ég njóta baðsins í
267