Kirkjuritið - 01.12.1977, Qupperneq 30

næði. Til þess að notalegra yrði hjá
mér, þegar ég kæmi úr baðinu, kveikti
ég svo upp í dálitlum ofni, sem ég
hafði inni í herberginu mínu. Áður en
ég fór í baðkerið, gætti ég að honum,
en síðan baðaði ég mig í góðu tómi og
naut kyrrðarinnar. Því næst ætlaði ég
svo inn til mín og lauk upp hurðinni
og reyndi að kveikja. En ég sá ekki
handaskil. Ég hélt fyrst, að lampinn
væri bilaður, sprunginn. En þegar ég
opnaði dyrnar betur, sá ég að eitt-
hvað rauk með loftinu. Ofninn var þá
orðinn glóandi rauður, og allt her-
bergið svart að innan. Þá hljóp ég
sem mest ég mátti að glugganum og
opnaði hann, en hörfaði svo strax
aftur, því að ég ætlaði ekki að ná
andanum. Síðan gerði ég aðra at-
rennu og náði ofninum og dröslaði
honum út á svalir. Ég bjóst við, að
hann væri að því kominn að springa
með allri olíunni, sem á honum var.
Ég opnaði svo annan glugga, og fór
svo að skoða sjálfa mig. — Ég var
svört, — kolsvört. — Og nú setur
slíkan hlátur að Aili, að hún kemur
varla upp orði, og þó heldur hún sög-
unni áfram: í herberginu var líka allt
svart. Og daginn eftir áttum við von
á gestum, og börnin áttu að halda smá
tónleika. Þau voru sum að læra á
hljóðfæri og ætluðu nú að spila fyrir
gestina. Ég hugsaði með mér, hvað á
ég að taka til bragðs. Þetta var olíu-
sót ,og það var komið miðnætti. Mér
fannst ég hvorki geta farið að sofa né
heldur gert neitt. Ég var svo kolsvört
sem unnt er að verða.
Ég gekk inni f baðherbergið og
hugðist reyna að þrífa mig svolítið,
áður en ég byrjaði á öðru. En þar var
ekki volgur dropi eftir og varla nokk'
ur dropi. Ég gat skolpað lítils háttar a*
höndunum.
Þar næst tók ég svartan klút og f°r
að reyna að strjúka mesta sótið ur
herberginu fyrir opnum gluggum. ^n
fljótlega varð mér Ijóst, að það var u
lítils, — ég gæti ekki hreinsað her'
bergið um nóttina, enda hafði e9
ekkert vatn til þess. Ég fór því að sofa-
Morguninn eftir vakti ég svo starfs
fólkið og bað það að koma og líta a'
Síðan fórum við að gera hreint. ^
fékk júðska konu, vin okkar ,til a
hjálpa okkur, og við gerðum það senr
við gátum. Herbergið mitt gátunn v'
samt ekki hreinsað. En ég hafði f13 ,
dyrnar opnar í fáeinar mínútur fran1
forstofuna, og þar urðu allir gestir 3
koma inn. Okkur tókst þó að hrein®,
þar, svo að óhætt var að taka á m°
fólkinu. Og tónleikarnir voru haldn
En það leið a. m. k. hálfur rnánu ^
ur, áður en ég gat snert nokkurn n
inni hjá mér án þess að verða sv°
Sótið hafði smogið inn í alla skáP^
sem voru þó lokaðir. Og öll föt ^
voru svört og allir hlutir svartir. Ef
tók bók úr hillu eða skáp, var® ^
svört á höndunum. Ég reyndi ^
hreinsa hverja bókina af annarn
allt annað, en ég varð svört af
bó*'
unum í fullan mánuð, ef ég snerti
Og enn er hlegið glatt og mikið-
Við vorum ekki óvön svona
sma'
slysum í eldhúsinu, segir Aili.
Ef
súnvindar stóðu eða miklir hitar
þá gat hitinn á eldavélinni skynði
voru’
|eða
ðu
rokið upp. Við þurftum að sjalfs°vaeri
líka að elda á slíkum dögum, en ^
þá enginn inni, mátti búast við, a
yrði svart.
268