Kirkjuritið - 01.12.1977, Síða 40

100 starfsmenn á sínum snærum,
þannig að tækifæri hennar til að hafa
áhrif á einstaklinginn og þjóðlífið ættu
að vera mörg. En spurt var hvort hún
nýtti þessi tækifæri og í umræðum um
erindi Dr. Björns, var jafnframt varpað
fram þeirri spurningu, hvort áhrif henn-
ar ættu ekki að vera meiri á sviði ,,fé-
lagsmála“, eða með öðrum orðum
„prédikið minna, vinnið meira“. Þar
með var alls ekki verið að draga úr
því hlutverki kirkjunnar að prédika
fagnaðarboðskapinn fyrst og fremst.
Um leið og orðið er flutt einstaklingum,
þá hefur kirkjan ýmislegt að segja
þjóðfélaginu, lögum þess og starfi.
Hún á að vera „fleinn í holdi sam-
félagsins". En til þess að hún geti
sinnt þessu hlutverki sínu þarf ýmis-
legt að breytast bæði af hálfu hennar
og þjóðfélagsins: Kirkjan þarf að taka
virkan þátt í „félagsmálum", m. a. með
viðræðum við stofnanir og einstakl-
inga sem vinna á því sviði, hafa sjálf
ákveðin verkefni á sinni könnu, eink-
um þau sem hún telur að þjóðfélagið
sinni ekki sem skyldi. En svo hún geti
sinnt því verkefni, þarf þjóðfélagið að
búa henni viðunandi skilvrði, það er
t. a. m. ekki nóg að setja embættis-
mann á launaskrá hjá ríkinu. Það
þætti undarleg afgreiðsla, ef skóla-
stjóri væri ráðinn til starfa í Breiðholti
en ekkert skólahúsnæði til staðar, né
samstarfsmenn. Samfara þessu og
e. t. v. eingöngu með þessu hlutverki
kirkjunnar er von til þess að íslenzka
þjóðkirkjan þreytist úr ,,prestakirkju“
í söfnuð þar sem hver og einn er lif-
andi starfskraftur þess ríkis sem ekki
er af þessum heimi, en starfar / honurn-
Varðandi boðunina, grundvallar starf
kirkjunnar, gerði Dr. Páll skýra grein
fyrir þeim mun sem er á trú og sið'
gæði. Hefur prédikunin ekki einkennzt
um of af síðari þættinum, sem hefuf
komið í stað þess orðs sem Kristur
var og er? í siðferðilegum efnum et
kirkjan beinlínis vald í þjóðfélagi okk-
ar (sbr. skólana). Um þetta vald eru
kirkjunnar menn sér vel meðvitandi
og e. t. v. hafa þeir tilhneigingu til
beita því meira en góðu hófi gegmr’
á kostnað hins trúarlega boðskapar;
. . . Að snúa boðorðum Krists upP 1
siðareglur er ein háskalegasta
viHa
sem boðendur kristinnar trúar 9eta
gert sig seka um ... Þar sem Þie®
kirkjan er ,,ríkisfyrirtæki“ sem flytur
boðskapinn og fær trú fólks að laljrl
um — hvort tveggja samkvæmt he
og lögum — er staða hennar í vissum
skilningi mjög sterk, en staða kristin
dómsins e. t. v. að sama skapi veik'
Ég læt svo lokaorð í erindi Dr. BjöraS
enda þessa grein en þau voru:
En
að
höfuðáherzluna, teljum vér, ber
leggja á aðferðir, sem eru til Þe
fallnar að vekja áhuga hins kris ^
safnaðar til virkra starfa. Innan v
banda safnaðarins er að finna aiia. n
þekkingu á þjóðfélaginu, sem KirkJ
þarf á að halda til þess að hin Þi° ^
félagslega gagnrýni hennar verSi m
efnaleg. Hlutverk kirkjunnar er ^
virkja þessa þekkingu til þjónustu
það málefni sem hún veit æðst, 'aö
aðarerindið um Jesúm Krist, erin^
sem skapar mennskuna og hið r
láta þjóðfélag.
278
Á