Kirkjuritið - 01.12.1977, Qupperneq 56

Það ár fermdust alls 4511 börn, eða
sem svarar 98.1 af hundraði barna á
fermingaraldri. Tölurnar eru auðvitað
ekki hárnákvæmar, þar eð sumir
fermast ári áður en vera ber, og ein-
hverjir fermast einnig síðar, og nokkr-
ir eru ekki í skólum. Það er þó athyglis-
vert, að þessar tölur benda til, að fleiri
fermist en nemur hundraðshluta þeirra,
sem eru í þjóðkirkjunni og hinum
evangelisk-lúthersku fríkirkjum. Er það
ef til vill svo, að nokkrir þeirra, sem
eru utan þjóðkirkjunnar og annarra
trúfélaga, láti eftir allt saman ferma
börn sín? En vitanlega getur það haft
áhrif, að þeir sem eru utan allra trú-
félaga eru eldra fólk að hærri hundr-
aðshluta en hinir yngri.
Fermingarundirbúningurinn stendur
frá hausti og fram undir sumarmál, í
að minnsta kosti fimm mánuði. Þann
tíma sækja unglingar á fermingaraldri
kennslu hjá prestum þjóðkirkjunnar,
hljóta fræðslu um kristna trú, læra
kenningar hennar, sálma, kynnast
helgisiðakerfinu og fá yfirleitt á til-
finninguna mikilvægi þessarar stofn-
unar. Það, að kirkjan kemurfram gagn-
vart unglingum eins og óumflýjanlegt
afl, stofnun, sem jafnast á við skóla,
veldur því, að litið er á fermingar-
undirbúninginn eins og eitthvað, sem
ekki verður komist hjá, eitthvað, sem
skiptir máli að Ijúka af, taka þátt í.
Það skiptir í þessu sambandi engu
máli hvort kenningin nær til ungling-
anna. Kirkjan sem stofnun hefur inn-
prentað í huga þeirra áhrifavald sitt,
komið boðskap sínum til þeirra og
sýnt að hún er partur af þjóðfélaginu,
partur sem taka verður tillit til.
Sjálf fermingarathöfnin og eftirfylgj-
294
andi altarisganga leiðir síðan ungling'
inn að leyndardómum helgisiðanna.
Sú staðreynd, að nær allir landsmenn
ganga í gegnum þess sömu reynslu
veldur því, að kirkjan nær ákveðnum
tökum á hverjum og einum lands-
manna, þótt margir snúist gegn henm.
boðun hennar og helgisiðum, þá g&ra
menn það vitandi vits af því, að kirkj'
an hefur snortið þá til umhugsunai"
og knúið þá til að taka afstöðu. Fa'
einar vísbendingar eru um guðstrú ls'
lendinga, og benda þær til, að yfir
af hundraði fullorðinna telji sig trúa a
Guð. Það er um tiltölulega fáar athu9'
anir að ræða, sem ekki hafa þýðingu
fyrir athugun á kirkjunni sem stofnun
eins og er. Það væri íróðlegt
að
nákvæmari athugun á þessu efm-
könnun Erlends Haraldssonar á ðul
rænni reynslu, viðhorfi til dulrasnn®
fyrirbæra o. fl. árið 1974—’75, telja
af hundraði sig vera mjög trúaða,
af hundraði nokkuð trúaða, og 19 I'1'.5
háttar. Einungis 3 af hundraði telja sl^
ekki neitt trúaða. Hlutfall svara og
að'
spurðra var mjög hátt, og þótt
þau
se^
i að
hafi
ná'
megi, að þeir sem ekki hirtu um
svara hafi verið áhugaminni um
efni, sem um var spurt en þeir,
svöruðu, þá verður einnig að aette
í hópi þeirra, sem ekki svöruðu
verið nokkrir, sem ekki vil.ia koma
lægt vangaveltum um svokölluð
ræn fyrirbæri vegna trúarskoða
sinna.
dul'
nna
, ^
Þarna eru hvorki meira né m1
en 79 af hundraði, sem telja sig 1111
eða þó nokkuð trúaða. Vegna e g
spurningalistans verður að setle,
nokkrir taki hér orðið trúaður í ^
ingunni trúaður á dulræn fyrirbse''•
Á