Kirkjuritið - 01.12.1977, Side 66

prestar erum sekir í þessu efni ekki
síður en aðrir.
Er ekki mál til komið, að vér förum
að rumska og gera oss Ijóst, að börn,
sem skírð eru, eru jafn kristin og vér
og fullgildir borgarar í ríki Guðs, ef
þau setja traust sitt á Guð og Jesúm
Krist. Hvers vegna skyldi börnum hæfa
önnur tilbeiðsla en fullorðnum? Með
hvaða gildum rétti og rökum er unnt
að neita þeim um sakramenti, ef þau
þrá það? Er ekki mál til komið, að
þeirri hefð verði aflétt, að ófermd börn
séu útilokuð frá borði Drottins.
Nokkrir prestar hafa fengið biskups-
leyfi til að taka spurningabörn sín til
altaris fyrir ferming þeirra. Þetta kann
að vera spor í rétta átt, þótt sú hætta
sé á næsta leiti, að einungis verði
litið á þá nýbreytni sem æfingu og
leik. Hitt tel ég miklu raunsærra og
róttækara, að börnum verði leyft að
ganga að borði Guðs með foreldrum
sínum, jafnskjótt og löngun þeirra til
þess vaknar. Þótt ekki væri annað, þá
væri til stórra bóta, ef almennt yrði
það, sem stöku foreldrar hafa tekið
upp: að leyfa börnunum að fylgja sér
upp að grátunum og krjúpa þar með
sér, enda þótt þau fái ekki sakra-
mentið. Slíkt yrði áreiðanlega til þess
að kveikja löngun hjá mörgu barni og
létta því fyrstu altarisgönguna síðar.
Og hvaS er svo leikmannastarf?
En hvað er svo leikmannastarf, og er
það nokkurt innan vébanda þjóðkirkj-
unnar?
Auðvelt er að sjálfsögðu að benda
á þá dyggu og hollu starfsmenn, sem
vinna söfnuðum sínum endurgjalds-
laust að mestu sunnudag eftir sunnu-
dag og ár eftir ár, hringjara, me®'
hjálpara, organista, söngfólk og fleir1,
í raun réttri er þar þó ekki um
mannastarf að ræða í strangri meri<'
ing þess orðs. Hugtakið „leikmanns
starf“ er áreiðanlega skapað til a
tákna annað. Þar er átt við störf
gjarna samtök trúaðra leikmanna, ser11
kjósa, þrátt fyrir hversdagslegt sta
sitt og annir við veraldarvafstur, a
verja kröftum sínum eftir mætti í Þiön
ustu Jesú Krists.
Slíkt leikmannastarf er til í íslenzKLJ
þjóðkirkjunni. Þar má nefna Krism'
boðssamband íslands, Heimatrúbo
ið íslenzka, KFUM og K, Gídeonféiað'
og fleiri félög. Starfsemi þessara 1
laga allra er ótrúlega viðamikil, °9 5
raun’
urm
sem ekkert þekkir þar til af eigm
getur litla hugmynd gert sér um u'“_
fang þess og ávöxt. í skýrslum ÞJ° ^
kirkjunnar er að jafnaði ekkert á P3.
minnzt. Spurning er, hvort þar P^
ekki að verða breyting á. Það g&P °r.g
ið mörgum til skilningsauka og s eyst.
á fordóma og veitir ekki af. Þeir pre ^
ar kynnu meira að segja að finnaS
íslandi, sem hefðu horn í síðu ÞeS
starfs, teldu það sérvizku og tiiiine|.fa
ing til klofnings. Raunalegt er að Þu^
að hafa orð á slíku, en engin ast^\K
er til að leyna lesendur Kirkjurits
að ritið hefur nokkuð fengið að 9l3 $s
óvildar, vegna þess að ritstjórn P ^
hefur talið sér skylt að sýna kr'S0g
leikmannastarfi á íslandi velvi1
hol'ustu. eKKi
Starfandi, kristnir leikmenn er
utangarðsmenn kirkjunnar, ^e
hinn sanni kjarni kristins safna
G. öl'
304