Kirkjuritið - 01.12.1977, Qupperneq 69

sem r'tllöfuncjur-
kon 9rl<ús tlefur dregið saman í eins
ar s|agorð: „Tíminn er fullnaður
Gui5 rík' er nálæ9t-“11) Þetta þýddi:
til f Sr kominn’ í veldi sínu og tign,
stöddi03^ V'ð yÖUr’ hvar sem ?er eru3
vjg . ■,i?Hvernig hyggist þér bregðast
þes Vl? ^lmennin9ur í Galíleu gat sér
út fv .retthe9a til, að hér færi Jesús
mað;,rsviS rabbínans. „Hann er spá-
af r ’ se9öu menn, „rétt sem einn
AgPamönnunum-“12)
f°rnu SÖnnu var Jesús arftaki hinna
þeir spámanna ísraels. Boðskapur
mentj ^ var3veittur í Gamla testa-
Sannf»U' Spámennirnir byggðu á þeirri
bagga rm^u’ að Guð hefði hönd í
túlku3umeKð málefnum mannanna, og
reegna Vlöburöi samtímans í Ijósi orð-
org DrSmna vi3 hinn Eilífa („heyrðu
Það) r'?ttins“’ eins og þeir orðuðu
skiijg . Sama hátt ættum vér að
serr, tU|k°ðskaP Jesu um guösríkið
?ei^kinai U u á samtimanum, byggða á
mjög ra- hans a Guði. Þetta var að
st£eSUr kr®U ieyti nnikilvægur og sér-
atli ' mannkynssögunni. Inn-
an
gyg. • "'a'MiNynssogunm. inn-
er kn^r9dÓms voru tímamót í nánd,
korria m ...
liöi. . yndu - Ijós áður langt um
hu9mynd'irhinUm stóra heimi tóku 09
u,n UrT, manna miklum stakkaskipt-
fÓr ekki vfm leyti’ °9 9yðin9aÞjéðin
um. það r uta af þeim straumhvörf-
ast;__Var eitthvað merkilegt að ger-
^tið, höfð Var a3 Qerast? Þá, sem
Urri höndu ^ b°rn ?essa heims á reið-
'n9u. gn m m°r9 svör við þeirri spurn-
Serri trúöj V9^a svar atti sá að gefa,
spárnennira-GuS? ^ sinum tíma höfðu
UfTl ’.ráð^r svara3 með því að tala
Þannig sva!a«-Un hins hæsta“- 09
1 Jesús. Þetta var ör-
lagastund. Guð hafði komið til fund-
ar við mennina, og á nærgöngulli hátt
en nokkru sinni fyrr. Nú bauðst þeim
tækifæri svo sem aldrei áður. Með
öðrum orðum: „Tíminn er fullnaður;
guðsríki er í nánd.“
Þetta þarf nánari skýringar við. Guð,
hinn eilífi, er ætíð nálægur; um hann
verður tæpast sagt að hann sé nær
eða fjær þessa stundina en hina. Sé
hann konungur, er hann það alltaf og
alls staðar. í þeim skilningi verður ekki
sagt, að ríki hans komi; það er. En
mannleg reynsla hlítir lögmálum tíma
og rúms. Hún er og misjafnlega sterk.
Þær stundir koma í lífi manna og sögu
mannkyns, þegar það sem stöðugt
stendur og er óbifanlegur sannleik-
ur, þótt menn þekki það ekki nema
að litlu leyti, verður virkilegt á aug-
Ijósan og áhrifamikinn hátt. Slíkt
augnablik mannkynssögunnar endur-
speglast í guðspjöllunum. Návist Guðs
á meðal mannanna, sannleikur á öllum
stöðum og á öllum tímum, varð veru-
leiki á stórbrotinn og áhrifamikinn hátt.
Þetta birtist í áhrifunum, sem Jesús
hafði; í orðum hans og gerðum kom
fram návist Guðs augljóslegar en
nokkru sinni fyrr, og með meiri krafti
en nokkru sinni áður. Sjálfur benti
Jesús á starf sitt sem merki um komu
ríkisins: „Ef ég rek illu andana út með
fingri Guðs, þá er guðsríki komið yfir
yður.“ia) Hér er auðvitað um mynd-
mál að ræða. Bókstaflega talað hefur
Guð ekki fingur, og má vera best sé
að fullyrða sem minnst um tilvist illra
anda. En það sem guðspjöllin kalla að
reka út djöfla, gætum vér orðað öðru
vísi, hvort sem það orðalag er rétt eða
rangt. Kjarni málsins er sá, að í ná-
307