Jörð - 01.12.1944, Side 69

Jörð - 01.12.1944, Side 69
merkingar. Reiðhestur er ekki vagnliestur, heldur hestur, sem aldrei er settur fyrir vagn. Bifreið ætti að þýða lireyfi- vagn, sem er vitleysa, því til hvers væri vagn, sem ekki væri hægt að hrevfa? Ég tek „bíl“ og „bifreið“ sem dæmi, er á sér mörg hliðstæð. Fræðimenn hafa af tyrfnum lær- dómi pælt upp ónothæf nýyrði, sem falla fvrir þeim orð- um, sem alþýðan finnur með óbrjáluðum málssmekk, stutt, Ijós, góð i beygingum og til nýmyndana, Þannig var þessu einmitt varið, meðan íslenzkan var i æskublóma, frá 1000—1300. Þá eignaðist hún fjölda nafna og nýyrða af erlendri rót, flest keltnesk, latnesk eða grísk. En öll samþýðast þau orðunum, sem fyrir eru; fá alveg is- lenzkan hljóm, íslenzk hljóðvörp og bevgingar, svo ekki verða þau aðgreind. Enginn finnur annað en að jjrestur og' liestur sé jafngóð íslenzka. En hér fer Iviljan í öfgar í gréin sinni, eins og endranær. Hann telur engin orðskrípi til í neinu máli, af því að flest orð eru eitthvað brevtt frá frum- rót. Hvað er skrípi? Það, sem er annarlegt að háttum eða búningi, stingur i stúf við umhverfið og raskar samræmi. Halldór Kiljan Laxness mundi verða að skrípi i sjó- klæðum í fínu samkvæmi á Hótel Borg, og allt að einu í samkvæmisklæðum við fiskaðgerð á togara, þótt Iiann vekti enga eftitekt á þessum stöðum í hæfilegum Jílæðum. Þannig er þessu einnig farið um orðin. Orðstofnarnir geta farið mál úr máli, og allsstaðar sómt sér vel, ef þess er aðeins gætt, að þeir skipti um búning, taki búning' þess orðasamkvæmis, sem þeir eru til komnir. Þetta virðist Kiljan ekki skilja. Hann veður daglega í slorugum sjóklæðum inn í hinn gullna hátíðasal íslenzkrar tungu. Mál hans er fram úr öllu lagi sóðalegt, hinar verstu tæpitungur og flámæli götunnar eru leiddar að háaltari tungunnar. Þar morar alll af orðskrípum. í grein lums um málið má meðal annars benda á þessi: „ad libitum“, „ras- keleerung“, „idiotisering", „l‘ullferðugur“. ÖIl eru þau ó- þörf, því íslenzk orð eru til vfir hugtökin; þrjú þeirra eru torskilin fjölda lesenda. í voru máli bera þau öll einkenni J örð 267 18*
Side 1
Side 2
Side 3
Side 4
Side 5
Side 6
Side 7
Side 8
Side 9
Side 10
Side 11
Side 12
Side 13
Side 14
Side 15
Side 16
Side 17
Side 18
Side 19
Side 20
Side 21
Side 22
Side 23
Side 24
Side 25
Side 26
Side 27
Side 28
Side 29
Side 30
Side 31
Side 32
Side 33
Side 34
Side 35
Side 36
Side 37
Side 38
Side 39
Side 40
Side 41
Side 42
Side 43
Side 44
Side 45
Side 46
Side 47
Side 48
Side 49
Side 50
Side 51
Side 52
Side 53
Side 54
Side 55
Side 56
Side 57
Side 58
Side 59
Side 60
Side 61
Side 62
Side 63
Side 64
Side 65
Side 66
Side 67
Side 68
Side 69
Side 70
Side 71
Side 72
Side 73
Side 74
Side 75
Side 76
Side 77
Side 78
Side 79
Side 80
Side 81
Side 82
Side 83
Side 84
Side 85
Side 86
Side 87
Side 88
Side 89
Side 90
Side 91
Side 92
Side 93
Side 94
Side 95
Side 96
Side 97
Side 98
Side 99
Side 100
Side 101
Side 102
Side 103
Side 104
Side 105
Side 106
Side 107
Side 108
Side 109
Side 110
Side 111
Side 112
Side 113
Side 114
Side 115
Side 116
Side 117
Side 118
Side 119
Side 120
Side 121
Side 122
Side 123
Side 124
Side 125
Side 126
Side 127
Side 128
Side 129
Side 130
Side 131
Side 132
Side 133
Side 134
Side 135
Side 136
Side 137
Side 138
Side 139
Side 140
Side 141
Side 142
Side 143
Side 144
Side 145
Side 146
Side 147
Side 148
Side 149
Side 150
Side 151
Side 152
Side 153
Side 154
Side 155
Side 156
Side 157
Side 158
Side 159
Side 160
Side 161
Side 162
Side 163
Side 164

x

Jörð

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Jörð
https://timarit.is/publication/467

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.