Syrpa - 01.04.1917, Qupperneq 23

SYRPA, 1. HEFTI 1917.
21
fyrir grösin, lá band úr honum yfir
vinstri öxlina, svo pokinn lááhægri
mjöðminni, en svo gat auðvitað hver
breytt þessu eftir vild sinni. Þegar
vel grasaðist, fyltum við þenna poka
tvisvar eöa þrisvar yfir nóttina,
þurftum því að losa hánn og láta í
hrúgur, þar sem við vorum vissar
um að finna þær aftur, og stundum
hlóðum við vörðu hjá hrúgunni. Á
niorgnana, þegar heim var haldið
að tjaldinu, var alt látið í einn poka,
og var hann stundum þungur þegar
vel grasaðist. Bót var þó 1 miili
að hann var mjúkur við bakið, með
blautum og saman þjöppuðum grös-
um. Við sváfum stundum ekki
mikið, því á daginn þurftum við að
passa grösin og þurka þau og snúa
þeim, svo þau þornuðu ekki um of,
einnig þurftum við að hrista úr þeim
mylsnuna og smákorn, sem oft var
mikið af og engin áhöld til þess
nema hendurnar.
Oft fundum við egg í heiðinni, og
þótti okkur það mikill búbætir, því
mikið var þar af mófuglum, einkum
rjúpum. Hreindýrshorn fundum
við oft og áttu grasakonurnar þau,
Horn seldust þá fyrir einn eða tvo
skildinga pundið.
Eins og áður er á vikið, vorum
við í nánd við veginn yfir Reykja-
heiði. Eitt kvöld, þegar við vorum
farnar frá tjaldinu, fóru þar fram
hjá nokkurir lestarmenn úr kaup-
staðarferð, og heyrðum við hlátrana
í þeim eti skeyttum því ekkert.
Suma þessa menn þektum við, eink-
um einn þeirra, sem gerði okkur
þann grikk, að láta stein ofan í
skyrdall, sem við höfðum inni í
tjaldinu. Svo tók hann og hrein-
dýrshorn, sem þar lá, festi það upp
á tjaldið og strengdi á því brók.
Maður þessi hét Jón Sigurðsson og
íitti heima á Skinnastöðum í Axar-
fitði.
Nokkurunt árum síðar, þegar eg
var í Reykjahlíð, varð maður þessi
úti í hríöarbil, nálægt þeim stað
sem tjaldið okkar hafði staðið á.
Datt mér þá í hug versíð í Passíu-
sálmunum : “Ókendum mér, þótt
aumur sé, aldrei til legg þú háð
né-spé, þú veizt ei hyern þú hittir
þar, heldur en þessir Gyðingar“.
Önnur grasaferö.
Annað vor, þegar eg var í grasa-
leit á sama stað, og getið er hér
nrest á undan, komu til okkar nokk-
urir ferðakaupstaðar, og þáðu þeir
kaffi hjá okkur. Eg man enn tftir
einum manni í för þessari, var það
Davíð frá Ferjubakka í Axarfirði,
faðir Jóseps, sem nú á heima að
Baldur í Manitoba. Davíð þessi
gaf okkur vænan mola af hvítasykri,
sem hann hjó úr stórum sykurtopp,
er hann hafði meðferðis, sömuleiðis
gaf hann okkur hagldabrauð. Báð
um við þá guð að launa þessunt
dánunianni.
Þriöja grasa/erS.
Eg var á Hólutn í Laxárdal, þeg-
ar eg fór til grasa i Hólaheiðinni.
Brá mér nú mjög við, því hér voru
grösin bæði smá og lítið af þeim,
en í þá daga var sjálfsagt að tína,
til þess að fá nóg í grautana og
drýgja með því mjölmatinn. Fátt
var hér um viðburði, þð kom það
fyrir einn daginn, að sýslumaður
Sigfús Skúlason reið fram hjá tjald-
inu okkar ásamt fylgdarmanni sín-
um, Markúsi Sigmundssyni. Var