Syrpa - 01.04.1917, Qupperneq 40

38
SYRPA, 1. HEFTI 1917
spjótinu og rak það af öllu afli í hestinn. Hesturinn reisti upp
höfuSiS og vildi stökkva, en hneig niSur aS aftan og gat eigi
risiS á fætur. HöfuS hans kiptist upp nokkrum sinnum og svo
féll hann á hliSina og dró þungt andann. Þorgils stóS og studd-
ist fram á spjótiS, unz Illingur lá kyr, þá gekk hann aftur inn í
bæinn. Eigi fann hann til metnaSar yfir verkinu, heldur fanst
honum þaS ilt og bezt af lokiS. Gekk hann til sængur og sofn-
aSi brátt.
Um morguninn voru umsvif mikil í bænum; hross voru rek-
in á beit, en Illingur fanst hvergi.
Þorgrímur kvaSst hafa séS hann um kveldiS í hálmgerSinu
og skipaSi aS leita skyldi betur. Þrælarnir gengu þá út aftur og
leituSu; fór Þorgils nú meS þeim og vísaSi þeim til hesthússins,
og fundu þeir Illing þar liggjandi í blóSi sínu. Enginn mælti
orS um, þar til þeir komu aftur til Þorgríms. Þá mælti Þor-
grímur: "Hver hefir drepiS hestinn? ”
“Eg drap hestinn í nótt,” mælti Þorgils.
Þorgrímur varS dreyrrauSur í framan. “Hví hefir þú hest-
inn drepiS?”
Þorgils sagSi honum hiS sanna og þar meS, aS hann hefSi
hestinn átt.
“Þú hefir rangt aS mæla,” svaraSi Þorgrímur. “Eg átti
hestinn, og eg á alla búslóS hér, meSan móSir þín er á lífi. Þú
mælir heimskulega, og muntu skamma dvöl eiga hér eftir þetta;
skal hér endir á verSa og skaltu hafa þig á brott hiS skjótasta.”
Þórunn var í kvenstofu; bjuggu konur þar um sængur sín-
ar. Skygndist hún inn í gættina og kom síSan fram í skál-
ann. “HvaS hefir hann nú aS hafst, aS þú vísir honum á dyr ? ”
spurSi hún. Þorgrímur sagSi henni alt er gerst hafSi. Var hann
þá reiSur mjög, þótt eigi berSi hann Þorgils fyrir verkiS.
“Hann hefir aldrei veriS í sátt viS mig, síSan eg kom hér.
Fellur mér þaS illa og vil nú ekki láta lengur svo búiS standa.
Hefir nú of mikiS á gerst og skal slíkt eigi framar viS gangast.
Vil eg nú fara meS hann og koma honum í fóstur hjá Lofti á
Gaulverjabæ. Er hann þá nógu nálægt, svo þú getir fengiS aS
finna hann, er þig fýsir; og mun Loftur reynast vel syni ÞórSar.”
Þórunn mælti ekki á móti og var fariS meS Þorgils þaS sama
kvöld. Gaulverjabær liggur til austurs frá TraSarholti og nokkru
nær sjónum. Þeir Loftur og ÞórSur höfSu veriS vinir miklir og
tók Loftur fúslega viS Þorgilsi.
Þar dvaldi hann, unz hann hafSi aldur til aS fara utan.