Syrpa - 01.04.1917, Síða 60

58
SYRPA, 1, HEFTI 1917
Þorgils svarar því engu.
ASkomumaSur hikacSi, en þó var sem hann vildi ekki láta
hér staðar numið. Förunautar hans, er stócSu aS baki honum,
ætluSust víst til meiri stórræSa af honum.
“Þú munt vera Þorgils Örrabeinsstjúpur,” mælti hann.
“Þorgils í TraSarholti er eg oftast nefndur nú,“ svaraSi
Þorgils.
“Og Jósteinn mun vera vinur þinn.”
“Víst er svo.”'
“Og dvelur þú hér?"
“Eg dvel hér.”
KomumaSur horfSi á hann enn um stund, svo vatt hann
sér á bak hesti sínum og sneri honum viS snögglega. Menn
hans viku úr vegi fyrir honum; og mælti hann eitthvaS til þeirra
um leiS, en eigi heyrSi Þorgils þaS. SíSan riSu þeir allir brott.
SíSar frétti Þorgils, aS maSur sá, er hann átti tal viS, væri
Ásgrímur ElliSagrímsson, og kvaS hann sig hafa grunaS, aS svo
væri.
Ekki bar fundum þeirra saman eftir þaS, fyr en á alþingi.
ÞangaS reiS Þorgils meS marga menn. HafSi hann hálfan
fimta tug manna, er allir voru vel búnir aS vopnum. Ásgrímur
hafSi fjóra tugi manna. Var nú mál sótt á hendur Kol af kappi'
miklu. Þorgils lét sem hann vissi eigi af því. Vann Ásgrímur
máliS, og var Kolur dæmdur útlægur. Þorgils reiS heim aftur
og sagSi hvar komiS var. En meS ráSi hans fór Kolur eigi af
landi burt og bar sig í öllu sem hann væri í engri sök. Hann fór
til allra mannfunda meS Þorgilsi þaS sumar; en jafnan voru þeir
svo vel liSaSir, aS Ásgrímur hirti eigi um, aS leita á þá.
Skiftust menn nú mjög í flokka og urSu smá róstur hér og þar,
og var ýmsum, er afsíSis bjuggu, lítt um þær gefiS. Jósteini
gatst eigi vel aS þessu og sagSi hann Þorgilsi, aS hann vildi
heldur gjalda full manngjöld fyrir vígiS, en aS illdeilur héldist.
Þorgils kvaS hann ráSa því, en ekkert fé þyrfti aS gjalda sín
vegna.
AS lokum var féS goldiS og Kolur.leystur úr sekt. Er Ás-
grímur tók viS fénu, spurSi hann, hvort Þorgils hefSi goldiS
nokkurn hluta þess. Honum var sagt, aS Þorgils hefSi ekkert
viljaS gjalda. “Gjalda mun hann, þótt seinna verSi,” mælti
Ásgrímur, “og mun honum verSa þaS fulldýrt." Þetta var sagt
Þorgilsi. Hann var reiSur yfir því, aS nokkurt fé hafSi veriS
goldiS. “Óttist þiS Ásgrím vegna hinna breiSu herSa hans og
stóryrSa. Er hann sem orri, en þiS sem steindeplar, er leita um