Syrpa - 01.08.1920, Blaðsíða 15

S Y R P A 237
menn til aS hafa ahrif á þjóðlífiS? Eigum vér ekkert til að gefa
Kanada, sem nokkuð sé í variS ? Þessar spurningar verSum vér
aS Ieggja fyrir oss. Vér erum aS vísu fámennir, en vér erum
samt ekki eins og núll í kanadisku þjóSílífi; vér eigum arf, mik-
inn arf, se'm vér getum fæít Kanada, aSeins ef vér viljum gæta
hans, ef vér höfum næga sjálfsvirSingut ef vér finnum til þess, aS
vér séum frjálsir menn. Ef vér finnum til vorra þjóSlegu eigin-
ieika og skiljum eSli vort og manngildi og leggjum rækt viS þaS,,
þá munum vér verSa aS frjálsum, dugandi mönnum, sem hafa
áhrif á kanadiskt þjóSlíf á komandi öldum, þá munum vér varS-
veita þaS bezta í íslenzku þjóSerni og gefa þaS landinu, sem vér
elskum: Kanada.
Nú segir einhver: “Vér eigum aS sameinast þeim sem húa
fyrir í landinu, sem allra bezt; því fyr, þess betra”. Þetta viS-
kvæSi hefir klingt í eyrum mér úr mörgum áttum, mér til sárra
leiSinda. Þetta hljómar vél í eyrum margra, en þaS er vanhugs-
aS. ÞaS er aSeins hálfur sannleikur, og varla þaS. Vér skulum
atihuga þaS. “Vér eigum aS sameinast sem allra bezt þeim^ sem
búa fyrir í landinu ’. Hverjir eru fyrir í landinu? Englending-
ar, Skotar, Irar, Frakkar, Rússar, Austurríkismenn, Grikkir, Ital-
ir, Galisíumenn, Indíánar o. s. frv. Hverjum þessara þjóSflokka
eigum vér aS líkjast og sameinast? ESa eigum vér aS líkjast
þeim öllum, sameinast þeim öllum? Eigum vér aS apa alt eftir
einum þessara þjóSflokka og reyna aS líkjast honum? ESa eig-
lum vér aS apa alt eftir öll'lum? “Nú ertu aS fara meS bull,”
segja þeir, sem ekki vilja hlynna aS íslenzku þjóSerni. Vér
eigum aS líkjast þeimt sem lengst hafa veriS í landinu," segja
þeir. Sumir segja ef til vill, aS vér eigum aS semja oss aS siS-
um Engllendinga eSa Frakka, því aS þeir hafi mest áhrif í land-
inu. Jæja, ef vér ættum aS líkjast þeim, sem lengst hafa veriS
í landinu, þá ættum vér aS líkjast Indfánum; þeir verSa þó ekki
kallaSir útlendingar. Ef vér reynum aS líkjaist Frökkum, lend-
um vér í ónáS Englendinga, og reynum vér aS líkjast Englend-
ingum, þá líta Frakkar hornauga til vor. — En hættum nú öllu
gamni. Skyldum vér ekki allir geta sannfæmt um, aS vér eigum
ekki aS apa eftir neinum. Vér eigum aS vera þaS sem vér erum,
og oss á lékki aS þykja nein minkunn aS því. Oss á aS þykja
heiSur aS voru eigin þjóSerni. Vér værum einkis verSir aum-
ingjar, ef vér reyndum aS fara í felur meS vort eigiS þjóSerni og
taka fjaSrir aS láni frá öSrum. — Eg veit aS vér rennum inn í