Syrpa - 01.08.1920, Blaðsíða 38

260
S Y R P A
af stað frá Reykjavík morguninn 8. júlí, með “Foam" í eftirdragi.
Fóru skipin. fyrir Snæfellsjökul og norður með ströndum Vestur-
landsins. Þegar skipin fóru yfir takmörk kulda'beltisins (er því
nær snertir norðvestur.horn landsins) var hiti og sólskin (72 gr.
á Fahr.), en sama kvöldicS var komiS frost; svo leiS ekki á löngu
áSur en íshrafl fór aS sjást, og brátt kom ísbreiSan sjálf. Skipin
héldu austur meS henni, þar til þau voru suSur undan Jan Mayen,
og var íöbreiSan þá svo þétt, aS Frakkar sneru frá og hættu viS
aS reyna aS komast aS eyjunni. Sleptu þeir þá "Foam" og fóru
til baka til Reykjavíkur. En Dufferin lávarSur uppgafst ekki,
heldur hélt í ísibreiSuna, og komst loks meS skip sitt upp aS norS-
vestur strönd eyjarinnar; þar fór hann í Iand, til aS setja upp
minnismerki.
Frá Jan Mayen sigldi hann austur til Ffammerfest í Noregi,
eins og getiS var um í upphafi ritgerSar þessarar. En þaSan
sigldi hann til Spítzbergen, þrátt fyrir illar fréttir af ís, komst þar
aS landi, dvaldi þar nokkra daga og komst til baka til Noregs og
Danmerkur snemma í september. Dufferin IávarSur lýsir þessu
ferSalagi öllu og löndunum — gefur ágrip af sögu þeirra —? sem
hann kom til, nákvæmlega, í síSari bréfunum — þau eru 1 3 í alt
—, en rúmiS leyfir ekki aS fara frekar út í iþetta mál. — En eg get
ekki skilist viS þaS án þess aS setja hér þýSingu af nokkrum orS-
um í niSurlagi síSasta bréfsins. Þau eru nokkurskonar kveSju.
orS til SigurSar, sonar Jórsasar — og Islendinga. Eftir aS hafa
skýrt frá, hvaS sér hafi reynst SigurSur skemtilegur og góSur
ferSafélagi — og vinur — segir Dufferin lávarSur:
“Hér eftir getur ekki orSiS ‘fslendingur’ flutt eyrum mínum
neitt kalt eSa óþýtt hugtak, og hversu mikiS sem ímyndunarafl
rnitt hingaS til hefir dvaliS viS og glatt sig í undanfarandi sögu
þessarar undarlegu eyjar (Islands), þá mun hiS núverandi ætíS
heimta dýpri og hlýrri samhygS hjá mér, SigurSar vegna."