Syrpa - 01.08.1920, Blaðsíða 20

242
S YRP A
í þessu landi og skilja komandi kynslóSum eftir íslenzkan arf, að
vér eigum aS sjá til þess, aS vér eigum, þegar aldir renna, eitt-
hvert spor viS sjó tímans, einhvern iþátt í kanadiskri menningu?
Eg treysti þv'í, aS vér getum öll orSiS sammála um þetta. Og
þá ættum vér öll aS sameinast til þess aS styrkja Jóns Bjarnason-
ar skóla, styrkja hann svo um muni. Vér þurfum aS ihefjast
handa og hlúa aS stofnuninni, hún er í 'tilfinnanlegri fjárþröng.
Skólinn nær ekki fullkomlega tilgangi sínum, nema hann stækki.
Skólinn nær ekki tilgangi siínum, nema 'hann komist á svo fastan
fót fjáilhagslega, aS honum sé borgiS án árlegra gjafa frá almenn-
ingi í framtíSinni. Vér verSum aS koma skólanum nú í nánustu
framtíS á fastan fót fjárhagslega. Ef vér gerum þaS ekki, ef
þessi kynslóS gerir þaS ekki( þá getum vér ekki vænst þess aS
næsta kynslóS geri þaS. Skólinn er ekki kominn á fastan fót, fyr
en hann á stórt hús, sem fullnægi öllum kröfum nútímans, svo aS
skólinn geti kept viS aSra skóla. Skólinn hefir náS áliti og þarf
á stærra húsi aS halda nú þegar; og hann mun halda áfram aS
stækka. — Skólinn er ekki kominn á tryggan grundvöll, fyr en
hann á svo stóran sjóS, aS hann geti starfaS án nokkurs verulegs
styrks frá almenningi í framtíSinni. I il þess þarf mikiS fé; en
ef oss er alvara aS gera nokkuS varanlegt til þess, aS láta ís-
lenzkra menningaráhrifa gæta í kanadisku og ajnerísku þjóSlífi
lengur en vér lifum, ef oss er nokkur alvara aS láta sjá, aS niSjar
Leifs hepna hafi hjálpaS til aS byggja þetta land, sem hann fann
fyrstur hvítra manna, iþá verSum vér aS leggja fram þetta fé,
helztá næsta áratugi. í þessu máli verSum vér aS vera stórhuga.
Vestur-Islendingar hafa oft veriS stórhuga; og hví skyldu þeir
ekki vera. þaS í þessu mikla þjóSernismáli? Hví skyldu þeir
ekki vera stórhuga í því, aS reisa íslenzku þjóSinni minnisvarSa?
(Til aS benda á eina leiS til þess aS bæta úr þörf Jóns
Bjarnasonar skóla, ætla eg aS endingu aS koma fram meS eina
tillögu. Þér muniS, hve mikiS var rætt um minnisvarSa yfir hina
föllnu íslenzku hermenn á síSastliSnu vori. Þér muniS, hve stór-
huga margir Ve\tur-Islendingar voru þá. En þér muniS líka,
hversu sundrung og deilur fóru meS þaS mál. Ef til vill hefir
þaS veriS alveg drepiS, og þá er illa fariS. Þegar máliS var til
umræSu í blöSunum, ilangaSi mig til aS leggja orS í belg. En
mér fundust tillögurnar svo margar, aS mér þótti ekki rétt
aS fara aS bæta viS þær. En nú, þegar máfiS virSist helzt vera