Syrpa - 01.08.1920, Blaðsíða 22

244
S YRPA
Rauðhærða stúlkan týnda.
(Niðurlag.)
Hún (Ihin svonefnda Miss Gower) sat þarna með fýlusvip
Jengi eftir að Jerry Hammond var farinn. Hann hafði séð dökk-
hærðu stúlkuna ganga áleiðis til Little View, meS stráhatt sinn í
hendinni; og þá stóS hann strax upp og fór upp í henbergi sitt, án
þess aS segja orS sér til afsökunar, tók þar feihyrnda stokkinn og
veitti dökkhærSu stúlkunni eftirför. Þau eyddu seinni hluta dags-
ins saman uppi í fjalllshlíSinni, upp ftá Ihinum langa dal, og töl-
uSu um alla heima og geima. DökkhærSa stúlkan opnaSi ekki
kenslubókina í sálarfræSi, sem hún hafSi haft meS sér, ajlan dag-
inn.
‘Hann er farinn aS elta hana Jess aftur-- og hann fór meS
ferhyrnta stokkinn,” sagSi Miss Alison Fayre Gower, þar sem hún
enn sat á efstu steintröppunni. "Hann kom til baka meS henni
fyrir hádegiS,” bætti ihún viS.
"ASrir menn hafa áSur fylgt henni Jess eftir,” sagSi Stauffer
gamli, “oghafa komiS til baka aftur.”
“Hvers vegna talar hann aldrei viS mig?" brauzt fram af
vörum rauShærSu stúlkunnar. “Hvers vegna slær hann ekki
botninn í betta málefni? Hvers vegna er hann aS dragnast meS
þenna stokk, hvert -sem hann fer? Hann er ekki einn af þeim,
sem vanir eru viS aS bera böggla. HvaS skýldi hann líka hafa
í þessum afkáralega stokk — máske þaS séu gimsteinar? Og
hvers vegna iþurfti hann nú aS fara aS elta hana Jess?”
Hann er aS draga máliS á Janginn eins og lögfræSingum er
gjarnt aS gera," sagSi Stau'ffer gamli, til aS sefa stúlkuna.
“Eg er stundum aS óska, aS hann hefSi áldrei séS Jess,”
sagSi rauSihærSa stúlkan og var þungtbúin á svip. “Eg — hata
— Jess stundum.”
Jess! Jess!’ hermdi Stauffer eftir stúlkunni, vonzkulega.
”1 öllum bænum, hættu aS nöldra um hana Jess. HugsaSu ein-
ungis um peningana.”
Morguninn eftir gekk Jerry Hammond meS Jess til Big
View. Þau voru komin til baka í tíma til þess, aS hún gæti hjálp-