Syrpa - 01.01.1922, Page 20

SYRPA
Í8
þeirra þjónar þjónanna”. — Menn þóttust að vísu hafa vitað
þetta áður, en samt vakti þessi ræða marga til alvarlegrar
umhugsunar, hvað framtíð barnanna snerti. — pegar ræð-
unni var lokið, talaði þessi dulaarfulli íslendingur lengi eins-
lega við tvo af embættismönnum Framfarafélagsins. Og
síðar um kvöldið talaði hann við ýmsa aðra, og eg vissi, að
hann var að spyrja um einhvern. Að síðustu var honurn bent
á mig, og kom hann þá til mín og heilsaði mér mjög vingjarn-
lega..
“Eg heiti John Island,” sagði hann; “og mér er sagt, að
þú heitir Erlingur.”
“Já, og eg er Bjarnhéðinsson,” sagði eg.
“Hérlendum mönnum gengur víst báglega að bera það
nafn fram,” sagði hann og brosti mjög viðkunnanlega. “Eg
hef í því efni dálitla meðlíðun með annara þjóða mönnum.
Eg geng undir ensku nafni í Norður-Ameríku og á Englandi,
og dönsku nafni í Danmörku. En á fslandi nota eg skírnar-
nafn mitt og nafn föður míns. — Eg álít það rétt, að vera
Rómverji með Rómverjum.”
“Mundir þú taka upp kínverskt nafn í Kína?” spurði eg
oíurlítið glettilega.
“Já, hiklaust,” svaraði hann. “Eg mundi að líkindum
kalla mig þar Lí Hæng, eða Sing LL — Maður á að hlýða lög-
um þess lands, sem maður býr í, og taka upp alla góða siðu
þeirrar þjóðar, sem þar á heima. Og þið, unga fólkið í.s-
lenzka, eigið að ganga í beztu skóla þessa lands og ná sem
fyrst hárri mentun. — pað var hann M. P. Cató hinn róm-
verslti, sem endaði jafnan ræður sínar með þessum orðum:
‘Denique censeo Carthaginem es^e delendam’. En eg vil
segja: Ilvað sem öðru líður, þá verður fáfræði þjóðar minn-
ar að eyðileggjast. Og það var aðal-innihald þess erindis,
sem eg flutti hér í kvöld.”
“pú fluttir hér góða ræðu í kvöld,” sagði eg.
“pótti þér það?”
“Já, eg hefi aldrei heyrt 'betri ræðu um það efni.”
“Hamingjunni sé lof!” sagði hann. “Hamingjunni sé
lof fyrir það, að hinir yngri menn hafa líka hlýtt á mál mitt
hér í kvöld. — En erindi mitt við þig er það, að spyrja þig til
vegar til ihins svokallaða skakka-húss. Mér er sagt, að þú
eigir þar heima, en þangað þarf eg að koma á morgun og tala
við konuna, sem er þar húsráðandi.”
Eg sagði honum nú, hvar skakka-húsið var, og hvaða
leið að bezt væri fyrir hann að fara, til þess að finna það sem
fyrst. Eg bjóst endilega við, að hann ætlaði sér að fá þar