Syrpa - 01.01.1922, Qupperneq 23

SYRPA 'h
var í þann veginn að ná undirtökunum í þessari viðureign
okkar).
“Eg heyrði Arnór aldrei nefna þann mann á nafn,”
sagði frænka mín.
“pví trúi eg vel,” sagoi herra Island.; “en hann Ihefir
sagt honum Erlingi frænda þínum margt, sem þú hefir aldrei
heyrt.”
Eg va.rð hissa á því, að hann skyldi vita, að eg var frændi
Sólrúnar, því að hvorugt okkar hafði minst á það við hann.
“]7ú hefir víst fengið bréf — og þau mörg — frá vin þín-
um, honum Arnóri Berg, síðan hann fór héðan?” sagði herra
Is-land og -horfði beint framan í mig.
“Nei, eg hefi aldrei á æfi minni fengið eina einustu línu
frá honum.”
“En þú veizt, hvert hann fór?”
“Já, eg veit, að hann fór til Bandaríkjanna.”
“Hvar í Bandaríkjunum er hann nú?”
“Hann mun nú eiga heima í St. Paul, eða í Minneapolis,”
sagoi eg og fann að eg var farinn að segja meira, en eg kærði
mig um.
“Vertu nú svo góður, að gefa mér utanáskrift til hans.”
“pví miður get eg það ekki. Eg veit ekki, í hvaða húsi
í St. Paul hann á heima.”
”En hvemig veiztu, að hann á heima í St. Paul?”
“Kunningi minn sagði mér það.”
“Hvar er sá kunningi þinn?”
“Hérna í Winnipeg.”
“Og heitir hvað?”
“O’Brian”. (Og eg sagði það á móti vilja mínum).
“Er hann þá ekki íslenzkur?”
“Hann er írskur.”
“Hvar get eg fundið hann?”
“parftu endilega að finna hann?”
“Eg þarf að finna einhvern, sem getur sagt mér með á-
reiðanlegri vissu, hvar Arnór Berg á heima. Og ef þú veizt,
hvar slíkan mann er að finna, þá vertu svo góður, að láta mig
vita það útúrdúralaust.”
“Eg get farið með þér til herra O’Brians, sem er vinur
og velgjörðamaður Arnórs og veit utanáskift hans. En áður
en eg legg á stað -með þér til herra O’Brians, verður þú að
sannfæra mig um það, að það sé í verulega góðum tilgangi, að
þú vilt fá að vita heimilisfang Arnórs.” (Og það voru að
líkindum mín augu, sem nú urðu dálítið -hvöss).
“Virðist þér, að eg hafa útlit misindismanns, drengur
minn ?” sagði herra Island og reyndi til að brosa.