Syrpa - 01.01.1922, Qupperneq 53

SYRPÁ $i
eg hafði kynst í vígvirkinu, og þakkaði þeim fyrir það, sem
mér hafði verið þar gott gjört. En mjög angrar það mig, er
eg til þess hugsa, að eins vel gefinn og hálærður maður og
foringinn er, skuli fara villur vega fyrir sakir tómrar met-
orðagirndar og stærilætis. Um hann vil eg segja enn þá
aftur, að mér virtist sem honum mundi vera alt vel gefið, er
honum var ósjálfrátt. Og framkoma hans gagnvart mér
sýnir og sannar, að til voru viðkvæmir strengir í hjarta hans.
pað var árla dags, að við lögðum af stað frá Fort Garry,
og var veður iheldur gott. En þegar á leið daginn, brast í
bráðófært veður með afskaplegu frosti og mikilli snjókomu,
og komumst við með naumindum til híbýla tveggja hvítra
veiðimanna, um sjötíu mílur enskar fyrir sunnan Fort Garry.
Og vorum við þar veðurteptir í þrjá sólarhringa. Á fjórða
degi lögðum við enn aftur á stað, og gekk ferðin sérlega
skrykkjótt úr því sökum ófærðar og skafrennings. pjáðist
eg mikillega á þessu ferðalagi, og versnaði mér dag frá degi,
unz eg að lokum afbar enga hreyfingu hljóðalaust. Að síð-
ustu náðum við hingað í klaustrið nóttina fyrir Ambrosíus-
messu, og var eg þá svo sárþjáður, að eg treysti mér ekki til
að halda lengra áfram, og bað eg hina góðu Kristmunka, sem
hér búa, að leyfa mér að vera hér þær fáu stundir, sem eg á
eftir ólifað. Var mér tekið hér með opnum örmum sannrar
gestrisni og mannúðar. Hefi eg verið vel stundaður af ein-
um bræðranna, og heitir sá Bernard. Má eg um hann segja:
að hann ástundar að finnast sannur mannkærleiksmaður,
enda er hann uppalinn i aga og umvöndun til síns hei'ra. —
En af mínum tveimur förunautum er það að segja, að þeir
héldu áfram til bæjarins St. Paul, eftir að hafa hvílt sig í
klaustrinu í tvo daga. Bað eg yngismanninn Godson fyrir
tvö bréf til þín, eins og eg áður um gat í þessu mínu skrifi.
Systir mín elskuleg, eg tók það fram í mínu síðasta bréfi
til þín, að eg hefði ekki—er eg fór frá For tGarry—með mér
flutt þá peninga, er vinur minn, William Trent, bað mig á
deyjanda degi til skila að koma. Og eru þeir enn þá á þeim
stað, er eg þá niður gróf í fyrra haust. Iiefi eg langsamlega
um þessa peninga hugsað, og á þá minst í hverju einasta
mínu skrifi til þín. — Bað eg þig í þessu síðasta bréfi, að þú
legðir mjög ríkt á um það við son þinn, eða þann mann ann-
an, er þú sendir vestur, að koma við í þessu klaustri, á leið-
inni til Fort Garry, og fá hér upplýsingar mér viðvíkjandi.
Hefi eg beðið Bróður Bernard að geyma þessi mín blöð og af-
henda þau þeim manni, er frá fslandi kemur til að frétta um