Syrpa - 01.01.1922, Síða 75

SYRPÁ

Codson fói* áustur til Toronto, veturínn 1887, og vann
þar í leikhúsi um hríð. Hann var, að sögn, verulegur snill-
ingur í því, að útbúa leiksvið, raða leiktjöldum og æfa leik-
endur. Hann dó rétt fyrir aldamótin. Sonur hans ólst upp
hjá móður sinni í Fort Rouge; var hann heilsutæpur alla æfi
og dó um þrítugt.
Að síðustu vil cg geta þess, að eg kvæntist vorið 1887.
Stúlkan, sem eg sá svo oft á skautum, varð að lokum konan
mín. En um tilhugalíf okkar er mér ekki leyft að tala.
Konunni þykir að eg hafa sagt nóg um $ig í II. þætti þessarar
sögu, þó eg fari nú ekki að tína til öll þau atvik, sem að því
láu, að við urðum hjón. Hún segir, eins og satt er, að þetta
sé saga um fólginn fjársjóð, sem fanst að lokum, en hreint
ekki nein ástasaga. Og hefi eg ávalt haft þetta í huga síðan
eg byrjaði á þriðja þættinum.
Eg læt mér því nægja að segja: að við (konan mín og eg)
höfum átt heima á ýmsum stöðum í VesturCanada, að okkur
hefir jafnan liðið vel, að við höfum alt af verið ánægð, og að
Bessi tengdafaðir minn, er nú búinn að vera hjá okkur í full
átta ár. Nú eigum við heima skamt frá hinni fögru Winni-
peg-borg, og erum hjá—börnunum okkar.
Og lýkur hér sögunni.
Lesari góður! Af öllu hjarta þakka eg þér fyrir stöð-
uga athygli og hlýtt hugarþel. Hér er nú hönd mín. Eg
kveð þig—að líkindum í síðasta sinn.
— E N D I R. —