Syrpa - 01.01.1922, Qupperneq 86

Jólasaga frá Grænlandi.
(Eítir H. V. Kristensen. V. J. Eylands þýddi úr dönsku).
Þa5 voru aö eins fjórir dagar til jólanna. Skammdegisskugg-
arni'r láta ekki standa á sér á jjessum tíma, j)arna noröur viö heim-
skáíítíö. Klukkan var aö eins tvö, og þó var búiö aö kveykja ljós
á prestssetri nýlendunnar, en samt haföi veriö óvanalega loftlétt
þenna dag. En alt fyrir j)aö var nú farið aö rökkva.
Ptesturinn og unga konan hans sátu saman í legubekknum.
Eldutiníi í stónni kastaði rauöum bjarma á gólfiö fyrir framan
fætur þeirra. Og þráin eftir hinu fjarlæga fööuilandi og1 öllum
vírlttmiúi þar, gægöist fram eins og ósjálfrátt, og ungu hjónin uröu
angutvær í skapi, er þau rendu huganum til jreirra, sem heima
voru. J'á, oft var það erfitt, aö lifa í þessu einkennilega landi, og
innan Uíli þetta undarlega fólk. Einkum núna um jólin fanst þeim
það erfitt, að vera svo langt, langt í burtu frá öllum, sem j>au
elskuöu heima.
“Fáum viö ekki bráöum ljós, mamma?” spuröi Einar litli;
hann kom hlaupandi inn úr eldhúsinu.
Jú, mamma hélt lika aö þaö væri bezt aö fá ljós. Iiugsanirn-
ar verða erfiðari viöfangs í myrkri. Hún stóö upp og kveikti á
lýsislampanum.
“Eigunt viö ekki aö búa til jólatré. mannna?” spurði Einar.
“Jú, viö skulum gera það,” sagöi mamma hans og sótti kass-
ann með rósapappirnum, sem átti að búa til úr bréfastiklana, netin
og hjörtun. Svo byrjuöu þau og bráðum var mamma eins áköf
og Einar litli. Presturinn sat í hægindastólnum og reykti löngu
pípuna sína, og naut ánægjunnar af að horfa í andlit ástvina sinna.
Einar litli sneiö pappírinn bæði meö fingrunum og munninum, og
hendurnar á mömmu hans voru hvítar af lími. Presturinn varö
gagntekinn af ákafa þeirra. Hann varö einnig að vinna, svo hann
fór líka aö búa til jólatré.
Á Grænlandi veröur að búa til jólatrén. Greniö vex ekki á
jiessum beru klettaströndum. En Danir, sem þar eru, vilja ekki
vera án jólatrésins, því ]>að stendur í sambandi viö margar af hin-
um fegurstu bernskuminningum þeirra heiman frá ættland'inu.
Ef ekki er hægt aö fá jólatré, þá er gerö eftirlíking af ]>ví. Fyrst
er löng stöng fest viö krossspítu, sem stendur á gólfi. Á stöngina
eru svo festar sntærri spítur, sem eru vaföar í lyngi, sem safnaö
hefir veriö haustinu áður.
Þaö komu einhverjar undarlegar jólahugsanir yfir prestinn,
meöan 'hann sat og var að laga jólatréö. Án þess aö hann eiginlega