Vekjarinn - 01.10.1904, Síða 6

6
gjöra greinarmun á sönnum og fölsuðum kristin-
dómi! Aldrei siæ jeg hendinni á móti mola af skíru
gulli, þó að einhver hafi einhvern t.íma svikið upp
á mig falsaðan pening; og aldrei kasta jeg burtu
sönnum kristindómi, þó að mikið sje til af lát.alætis
kristindómi.
Menn ættu að gjöra greinarmun, en það er ekki
gjört. Fæstir lesa bibliuna. Allt, sem þeir vita um
hana, er það, sem lýsir sjer i lífi þeirra manna,
som játa, að þeir fylgi kenningu hennar. Og þegar
þeir nú hjá þessum mönnum verða margs varir,
sem kemur i bága við það, sem þeir sjálfir segja,
þá kemur það mörgum þeirra til að hafna kenningu
Krists.
Þeii', sem kynna kristindóminn svona illa, gjöra
langt nm fleiri menn að vantrúarmönnum, en öll rit
og ræður allra þeirra vantrúarmanna, sem nokkurn
tima hafa uppi verið.
Önnur orsökin til vantrúarinnar, er vanþekking
manna á bibliunni. Guðsafneitendur vita venjulega
ekki, hvað er hið sanna innihald biblíunnar. Þeir
hafa heyrt nokkra ritningarstaði, sem vantrúarmenn
hafa allt af á takteini; það getur varla heitið, að
þeir viti, að nokkuð annað sje í biblíunni.
Það var einu sinni síðdegis, er samkoma var
úti, að Moody sagði við mig: „Komdu hingað, Torrey,
hjerna er einn af þínu tagi". (Moody var vanur að
kalla þá „af mínu tagi“, sem voru vantrúaðir og
efasemdanienn.) „Jeg vildi gjarna, að þú talaðir við