Vekjarinn - 01.10.1904, Síða 8

8
mikið fjör i safnaðarlífi voru; þá var það eitt kveld,
að einn af nemendunum við bibliuskólann kom til
mín og sagði: „Hjerna er vantrúarmaður; hann
segir, að biblían sje full af mótsögnum". Og nú
skuluð þjer heyra: — þetta var gamii kunningi
minn. Jeg leit til hans og sagði: „Þjer eruð mað-
urinn, sem gabbaði mig, er það ekki?“ Hann laut
höfði og sagði með mestu hægð: „Jú, jeg er það“. —
Einu sinni sagði annar maður við mig: „Jeg
trúi ekki biblíunni". Jeg spurði, hvers vegna hann
gjörði það ekki, en hann svaraði: „Af því að jeg
get ekki trúað einu, sem þar stendur, að Kristur
hafi kallað eld ,af himni ofan og fyrjrfarið óvinum
sínum". Jeg sagði honum, að alls ekkert þvíumlíkt
stæði í biblíunni, en hann vildi ekki trúa mjer.
Þriðja orsökin er hroki. Jeg hefi nokkrum
sinnum hitt menn, sem segja: „Jeg trúi ekki bibli-
unni“ og hafi jeg spurt, hvers vegna þeir gjörðu
það ekki, þá hafa þeir svarað: „Af því að þar er
ýmislegt, sem jeg get ekki skilið". En það er sama
og sagt væri: Guð..getur ekkei't sagt, sem jeg get
ekki skilið; og það er aptur hvorki mejra nje minna
en að segja: „Jeg veU eins mikið og Ouðu.
Aðrir koma til mín og segja: „Jeg trúi ekki
á biblíuna". Þegar jeg inni eptir, hvað til þess
komi, þá svai'a þeir, að það sje einhver staður í
henni i mótsögn við annan ritningarstað. Ef þess-
um mönnum væri gefin ofurlítil auðmýkt, þá myndu
þeir segja: „Hjerna eru tYW ritningarstaðir, sem