Vekjarinn - 01.10.1904, Side 25

25
hann elskaði Krist meira en mig. Heilög ritning
segir: „Dragið ekki ok með vantrúuðum. Því hvert
sainfjelag hefir rjettlætið við ranglætið, ijósið við
myrkrið". Jeg get ekki betur sjeð en að jeg gengi
í berhögg við þessa skipun, ef jeg giptist vantrúuðum
manni. Og ef jeg freistaði Guðs, gæti i'eg ekki
treyst fyrirheitum hans um bænheyrzlu. Jeg mundi
heldur ekki treysta mjer til að snúa manninum
mínum, væri miklu fremur hrædd um, að hann hefði
áhrif á mig, því að Satan bíður hvers tækifæris til
að leiða sálir afvega. — Þú veizt sjálf, hvað jeg
gjörði, þegar jeg þurftí að velja, og mátt ekki búast
við að skoðanir mínar sjeu breyttar. Jeg hefi opt
leitað að þeim ritningarorðum, sem hljóða um sam-
band milli trúaðra og vantrúaðra, og jeg hefi alstað-
ar sjeð, að jafnvel þeir öruggustu og beztu hafa
beðið tjón af því. Þegar Pjetur postuli Drottins
slóst í hóp óguðlegra, hrasaði hann mjög, og þegar
Jósafat gjörði verzlunarsamband við Akab, fórst
skip þeirra.
Jeg hlýt þvi að vera þeirrar skoðunar, að þú
hefðir ekki átt að játast unnvista þinum, fyr en
þú varst sannfærð um, að hann væri orðinn trúaður
maður. Hver veit nema þú hefðir með þvi að
hafna honum haft meiri áhrif á hann i rjetta átt.
Kæra vina min, þjer finnst líklega að þetta
brjef flytji þjer litiar heillaóskir, og ert nú ef til
vill orðin reið við mig og finnst að jeg blandi e-
fjjki í gleðibikar þinn, En það liefir vitanlega rignf.
L