Vekjarinn - 01.10.1904, Side 35

35
Þú mannst, að mjer leizt vel á vinstúlku konu
þinnar, hana Maríu frá Hólmi. Hún talaði svo
blátt áfram' um trú sina, og öll framkoma hennar
sýndi svo greinilega, að hún átti annan frið og aðra
gleði en við hin. Þrátt fyrir allar mínar efasemd-
ir, gat mjer ekki dulizt, að hver væii sæli, sem
gæti þannig hvilt í öruggri trú. fú kallaðir það
reyndar sjervizku og trúarofsa, en það var nú af
því, að þjer var illa við áhrif hennar á konu þína,
og svo stefndi líf hennar miklu hærra en okkar. —
Jeg gat ekki gleymt þvi, þótt jeg vildi. Hvað tekur
við hinu megin við kirkjugarðinn? Verður nokk-
uð vitað um lífsskilyrðin á landinu liinu megin? —
Hvernig getur menntað og hugsandi fólk eignast
það, sem það kallar trúarvissu? — Jeg einsetti
mjer að kynna mjer slíkar spuiningar oins hlut-
drægnislaust og jeg gæti, en satt að segja hafði
jeg ekki fullan kjark til þess á meðan jeg var með-
al kunningja okkar i Reykjavik. Jeg vissi að þeir
mundu þegar gjöra gys að því, ef jeg færi að sækja
kristilegar samkomur, og jeg var nógu mikill heig-
ull til að taka tillit til þess. — Svo þegar jeg kom
hingað í haust, einsetti jeg mjer að kynna mjer
kristindóminn rækilega. Jeg hlustaði á læður trú-
aðra presta, og las Guðs orð. Og áður en mig
varði, sá jeg, að líf mitt hafði verið fullt af synd,
og gleði min tómur hjegómi. — thi veizt það, vin-
ur, að enginn hygginn kaupmaður lætur hjá líða
að gæta að, hvoit tekjur hans sjeu ekki melíi en