Vekjarinn - 01.10.1904, Page 41

41 .
og þar segir hann henni frá, að iífið sje sjer óbæri-
legt, því að hann sje alveg gjaldþrota, hún muni
geta leitað styrks í trúnni, en það sje sjer ómögulegt.
Nokkrum klukkustundum seinna fannst hann
dauður suður við Skerjafjörð. Hann hafði skotið
sig. — Það er ómögulegt að lýsa harmi veslings
konunnar. Hún kennir sjer um allt þetta ólán, af
þvi að hún hafi ekki gjört sjer nógu mikið far um
að fá hann til að gefa Guði hjarta sitt, en látið
hann þvert á móti hafa áhrif á sig. Jeg er hrædd-
ur um, að trúarlíf hennar hafi verið farið að dofna
að stórum mun, enda var fullur veraldafbrágúr á
heimili þeirra, og sjaldan eða aldrei farið þar með
Guðs orð. — Hún segist sjálf ekki geta beðið núna,
það sje svo langt síðan að hún hafi farið með bæn
i fullri alvöru. En hún vonar að þjer komið til
sín sem bráðast, þvi að nú þurfi hún aðstoðar við. —
Hennar vegna skrifa jeg þetta brjef, og býst við að
þjer komið svo fljótt sem unnt er. En eins og þjer
sjáið, er öll mannleg huggun litilsvirði í annari
eins ógæfu. Drottinn einn getui' þerrað tár ekkna
og einstæðinga; jeg vona að frú Margrjet snúi sjer
alveg ti) hans i þessum harmi.
Með mikilli virðingu Grhnur Bj'órnsson.
Reykjavik 30. maj 1912.
Elsku Anna mín!
Þu hefir vafalaust hoyrt um ógæfuna, sem