Nýjar kvöldvökur - 01.01.1917, Blaðsíða 10

6
NÝJAR KVÖLDVÖKUR.
okkur börnin niður að sjónum í sumar ef —«
hún þagnaði og roðnaði út undir eyru. Svo
beygði hún sig niður yfir stóra hundiun og
klappaði honum á höfuðið.
»Eigið þér mörg systkin, greifafrú?* spurði
presturinn.
»Eg á þrjú — tvo bræður og eina systur.
Eldri bróðir minn er tólf ára en sá yngri sjö,
og systir mín er mitt á milli drengjanna.
Mamma .hefur víst nóg að gera nú, því þeim
þótti öllum svo vænt um mig. Einkum »Bassa«
— það er yngri bróðir minn. Hann var al-
veg óhuggandi. Eg keypti mig lausa,« sagði
hún og brosti og tárfeldi í einu, »með því að
lofa að senda honum stórt seglskip með rá og
reiða og allri áhöfn. En Marko hérna —«
hún klappaði nú hundinum á höfuðið — »vildu
börnin að færi með mér. Rau sögðu að hann
ætti að gæta mín, þegar eg væri komin að
heiman.«
Rér getið minst liðinna tíma með gleði,«
sagði Elísabet. »Rér voruð elzt af systkinum
yðar, en hér hefur bróðir minn ávalt verið ein-
valdur, og þegar eg var lítil, virti hann mig
varla viðlits. Pað var hans skoðun, að maður
ætti ekki að taka tillit til kvenfólks. — Pasha
bróðir, á eg að brugga þér vínblöndu?«
»Pú mátt ekki láta hann drekka meira,«
sagði greifafrúin. »Hann hefur vanið sig á
þennan óvanda á sjóferðum sínum,« sagði hún
við tengdadóttur sína. »En nú vænti eg þess,
að henn venji sig af því.«
»Eg hef ekki sagt þér, Margrét,« sagði
Gunther greifi hlæjandi, »að mamma væntirsér
mikils af kvonfangi mínu. Eg neyðist til að
hafa hamskifti eins og slanga, til þess að geta
sýnt greinilega góðu áhrifin, sem þú hefur á
mig.«
Presturinn stóð nú upp og sýndi á sér
ferðasnið.
»Nei, nei, eg má til að fara,« sagði hann,
þegar hann var beðinn um að dvelja Iengur.
»Madama Wcssel bíður eftir mér heima, og
það væri synd að lofa henni ekki að fara að
hvíla sig og sofa. — Góða nótt! Góða nótt,
Gunther greifi. — Æ, hvar er nú stafurinn
minn? — Pakka yður fyrir, Elísabet — Ætli
þér ekki að koma bráðum að heimsækja mig?«
»Pað er Shakespeare kvöld hjá okkur ann-
að kvöld,« sagði Elísabet.
»Pað er alveg rétt,« sagði prestur, »og hitt-
umst þá öll heil!«
Pegar presturinn var farinn sneri greifafrú-
in sér að syni sínum og sagði:
»Mig langar til að tala nokkur orð við þig,
sonur minn.«
»Já, mamma,« sagði hann það er einnig
margt, sem eg þarf að tala um við þig. Getur
þú ekki, Elísabet, vísað Margrétu á herbergin
hennar?«
»Kæra barn,« sagði greifafrúin, »nú verðið
þér að gera yður herbergin að góðu eins og
þau eru. Af því okkur var ekki kunnugt um
kvonfang Gúnthers fyr en í dag, höíum við
ekki haft neinn tíma til að gera neinar breyt-
ingar á þeim. En það er þér að kenna, son-
ur minn, að ekki hefur verið hægt að taka á
móti konu þinni á sómasamlegan hátt.«
Margrét roðnaði út undir eyru, og greifinn
spratt upp úr sæti sínu og var auðsjáanlega
reiður, en hann stilti sig og sagði ekki neitt,
heldur beit á vörina.
Elísabet smeygði handlegg sínum undir hand-
Iegg Margrétar og sagði:
»Nú skulum við koma. Og heyrið þér Mar-
grét. Nú erum við systur og þúum hvor aðra.
— Líttu nú á, hvað þú ert miklu hærri en eg,
Eg held þú sért alt að því höfði hærri. En
það á vel við, því að bróðir minn er svo hár
vexti. Góða nótt, móðir mín. — Góða nótt,
Gúnther! Æ, ætlarðu alveg að kreista í sund-
ur á mér hendina? — Góða nótt.«
Petta vingjarnlega hjal Elísabetar hafði góð
áhrif á Margrétu og hún sýndist glöð og ánægð,
er hún fór út úr stofunni.
Herbergi greifans voru í vinstri álmu hall-
arinnar á öðru gólfi og sást þaðan yfir garð-
inn og út á hafið. Elísabet leiddi mágkonu sína
inn á skrifstofu Gúnthers, sem var há og rúm"
góð. Voru þar stórir bókaskápar, svo og vopn