Nýjar kvöldvökur - 01.01.1917, Blaðsíða 42

38
NÝJAR KVÖLDVÖKUR.
kappi að því, að ransaka öll slík fyrirbrigði.
Menn rgeta nú lesið skýrslur sálarrannsókna-
félagsins breska. í þeim er hægt að fá allrík-
ar sannanir fyrir því, að framliðnir menn hafi
birst eða lifi eftir dauðann. En svo geta menn
líka lesið frásögur þær, er ýmsir merkir menn
hafa safnað, t. d. bók eina eftir Mr. Stead, er
heitir: Real Ghost Stories— þ. e. »sannar svipa-
sögur«, eða rit frakkneska stjörnufræðingsins,
Camille Flammarions L’ Inconnu — þ. e.
»hið óþekta«. Og eg trúi ekki öðru, en að
menn geti fengið í ritum þessum ábyggilegar
sannanir fyrir framhaldi lífsins eftir dauðann,
og komist fafnvel að þeirri niðurstöðu, að
það sé ekki svo ýkja sjaldgæft, að framliðnir menn
hafi birst; ekki aðeins einhverntíma í fyrndinni, og
í fjarlægum löndum, heldur beinlínis nú á vor-
um dögum. Framliðnir menn hafa birst körl-
um og konum, sem eru enn á lífi, og vér get-
um fundið, spurt spjörunum úr, og fengið ó-
yggjandi sannanir fyrir sannleiksgildi frásagnanna.
En svo er til önnur leið til þess að afla
sér sannana fyrir lífinu eftir dauðann. Menn geta
kynt sér aðferðir sambandstrúarmanna. Eg veit
að sumir hugsa sem svo, að á því sé Iítið að
græða, þær séu ekki annað en svik og prettir.
En það vill nú svo vel til, að eg get borið
vitni um hið gagnstæða. Eg veit vel að svik
og prettir geta átt sér stað, og meira að segja,
hafa átt sér stað, með þeim eins og svo mörg-
um öðrum; en eg þori hiklaust að fullyrða, að
ef menn beita aðferðum þeirra, til þess að kom-
ast í samband við annan heim, geta þeir — ef
þá skortir hvorki tíma né þolinmæði — gengið
úr skugga um, hvort til er líf eftir dauðann.
En svo geta menn líka kynt sér rit sambands-
trúarmanna. Ró mun flestum reynast affara-
sælla að rannsaka sjálfir og styðjast sem minst
við sögusögn annara manna. Sumir segja að
þeii- hafi hvorki tíma né löngun til þess að
liggja yfir því að ransaka þau fyrirbrigði, sem
gerast á tilraunafundum sambandstrúarmanna.
Og það er þá ekkert við því að gera. Hitt er
annað mál, að þeir hinir sömu eru engir menn
til þess að etja vanþekkingu sinni í gegn reynslu-
þekkingu þeirra manna, sem hafa haft löngun,
tíma og tækifæri til þess að ganga úr skugga
um, að hægt er að komast í samband við ann-
an heim.
En svo er líka til þriðja leiðin; og þá leið
velja flestir guðspekisnemendur. Og hún er sú
að leggja kapp á að gera sjálfan sig hæfan til
þess að sjá og athuga hin æðri tilverustig. Með
hverjum manni leynist sem sé sá skynjunarhæfi-
leiki er getur gert hann færan um að sjá, það
sem vér gætum kailað, út yfir gröf og dauða.
En til þess að öðlast þá skynjun verða menn
að leggja rækt við hana, hafa sérstakar æfing-
ar um hönd.
Allmörgum guðspekisnemendum hefir tekist
að þroska hjá sér þessa æðri sjón eða skynjun.
Rað sem hér fer á eftir, er árangurinn af mín-
um eigin ransóknum, eg skýri hér að eins frá
því, sem eg hef sjálfur séð og athugað. Eg geri
ráð fyrir að mörgum muni þykja þetta allgífur-
leg staðhæfing — staðhæfing, sem þeir eiga ekki
að venjast að heyra frá ræðustólum þeirra manna,
sem fjalla aðallega um eilífðarmálin. Peir segja
alloftast: ^Retta kennir kirkjan«; »svo segir hei-
lög ritning,« o. s. frv. En þeir verða færri sem
segja: »Eg get sjálfur frætt yður um lífið eftir
dauðann, því að eg hef sjálfur séð og athugað
hinn æðri heim og veit hvað eg segi er eg
ræði um slíka hluti.« Vér guðspekingar fræð-
um yður um lífið eftir dauðann, en vér styðj-
umst ekki við annað en það, sem vér höfum sjálf-
ir séð og athugað. Og ef yður væri það mikið
kappsmál að fá skygnst inn yfir landamæri ann-
ars heims, þá ættuð þér helzt að gera yður
hæfa til þess. Vér skýrum yður frá því, sem
vér vitum með vissu, en segjum jafnframt:
»Ef það sem vér segjum yður, samrýmist
ekki skynsemi yðar, þá biðjum vér yður fyrir
alla muni að leggja engan trúnað á það, að eins
af því að vér segjum það. Rannsakið heldur
sjálfir að svo miklu leyti sem yður er fært, og
ef þér gerið það, munuð þér einhverntíma
komast að raun um, að lífið eltir dauðann er
enginn leyndardómur. En svo er að líta á á-
rangurinn, er orðið hefir af rannsóknum vorum.«